Ξυπνάω τρομαγμένη μέσα στον ύπνο μου. Ανοίγω τα μάτια και βλέπω το σκοτεινό δωμάτιο να λούζεται από το φως του γεμάτου φεγγαριού που λάμπει απέναντι μου. Καθίζω στο κρεβάτι, ενώ ο Zayn κοιμάται ήσυχος δίπλα μου. Τρίβω το πρόσωπο μου να συνέλθω και πιάνω το κινητό. Ελέγχω δύο φορές την οθόνη, μην πιστεύοντας ότι είναι λίγο μετά τις τρεις το ξημέρωμα. Πώς στο καλό πέρασε έτσι η ώρα; Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι όταν ξάπλωσα στο πλάι του, είναι να τον χαζεύω, να χαϊδεύω τα μακριά μαλλιά και μούσια του, προσπαθώντας να συνηθίσω αυτή την νέα αίσθηση στο χέρι μου. Δεν κατάλαβα πώς αποκοιμήθηκα. Ωχ, την έχω πατήσει για τα καλά.
Πετάγομαι από το κρεβάτι και βιάζομαι να κλειστώ στην τουαλέτα. Στέλνω μήνυμα στον αδερφό μου για να δω αν είναι ξύπνιος και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το όνομα του καταλαμβάνει την οθόνη. Παίρνω μια βαθιά ανάσα προτού απαντήσω.
«Harry...»
«Είσαι καλά;» Η φωνή του πλημμυρίζει από φόβο και για μια στιγμή ελπίζω αυτό το συναίσθημα να καλύψει τον θυμό που ξέρω ότι κρύβει μέσα του, ώστε να μη βρεθώ σε πολλούς μπελάδες.
«Είμαι μια χαρά, συγγνώμη -»
«Πού στο διάβολο είσαι; Κόντεψα να τρελαθώ» Με διακόπτει φωνάζοντας από την άλλη γραμμή.
«Σου είπα ότι θα ήμουν με τα κορίτσια για την εργασία»
«Μέχρι τέτοια ώρα;»
«Αν με αφήσεις μία φορά να ολοκληρώσω, θα σου εξηγήσω» Ανασαίνει βαριά και ακολουθεί μια παύση από μεριάς του, οπότε αρχίζω να μιλάω.
«Τελειώσαμε την εργασία, καθίσαμε να δούμε μια ταινία και με πήρε ο ύπνος. Τα κορίτσια από ευγένεια δεν με ξύπνησαν» Σκέφτομαι γρήγορα μια δικαιολογία και εύχομαι να με πιστέψει.
«Χριστέ μου Emily, θα την πεθάνεις τη μαμά καμιά μέρα με την αφηρημάδα σου. Ευτυχώς που σε κάλυψα πάλι ώστε να μην ανησυχεί» Τον ακούω να βηματίζει πάνω κάτω και η αγωνία του μεταφέρεται και σε εμένα. Δεν μου φτάνει που πάρα λίγο να πάθω συγκοπή μόλις ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι είμαι ακόμα εδώ.
«Αλήθεια; Τι της είπες;» Αισθάνομαι ένα μικρό σοκ από αυτή την πράξη του, αλλά και ευγνωμοσύνη. Με εκείνον μπορώ να τα βγάλω πέρα, από τη μαμά όμως δεν θα γλίτωνα το κήρυγμα. Είναι ικανή να ανεχτεί πολλά, όμως όχι να λείπει κάποιος από το σπίτι για πολλές ώρες χωρίς να ειδοποιήσει.
«Ότι ήθελες να κάτσεις μέχρι αργά και θα ερχόμουν να σε πάρω εγώ» Καλό. Πρέπει να το θυμάμαι σε περίπτωση που ρωτήσει.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."
