• Night Changes •

Κεφάλαιο 38

Είναι αργά το μεσημέρι και οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι. Απόψε ο καιρός είναι συννεφιασμένος, όμως δεν νομίζω πως θα βρέξει. Έπρεπε να πάρω μια ζακέτα μαζί μου, αλλά ποιος νοιάζεται τώρα. Περνάω στο απέναντι πεζοδρόμιο και προχωράω κατά μήκος του, ώσπου να φτάσω στο πάρκο. Λίγο πριν στρίψω προς το πέτρινο δρομάκι του, νόμιζα πως άκουσα τη φωνή της. Τι, έχω και παραισθήσεις τώρα; Κοίταξα γύρω μου, όμως δεν ήταν κανείς. Παρόλα αυτά, την άκουσα ξανά. Γύρισα να δω το σπίτι της και τότε κατάλαβα πως όντως ήταν εκείνη. Στεκόταν στην εξώπορτα και μιλούσε με κάποιον. Σίγουρα δεν είναι ο αδερφός της αυτός όμως. Γαμώτο, δε φοράω και τα γυαλιά μου. Τον αγκαλιάζει σφιχτά και νιώθω μια άσχημη αίσθηση μέσα μου. Ο τύπος φεύγει επάνω στη μηχανή του και εκείνη μπαίνει μέσα στο σπίτι. Καθώς πέρασε μπροστά μου απ'το δρόμο, κατάλαβα ποιος ήταν. Ο ίδιος που την φιλούσε εκείνο το βράδυ πριν καιρό, στο μπαρ. Τι στο διάολο θέλει μαζί της τώρα; Είναι και φίλοι μετά από αυτά που είχε κάνει; Δεν το πιστεύω! Καλά, όχι ότι εγώ πήγαινα πίσω, όμως δεν είμαι όπως παλιά. Ακολουθώ το πέτρινο δρομάκι και ύστερα φτάνω έως το αγαπημένο μου μέρος. Τα νεύρα μου είναι χειρότερα από πριν και το ότι μόλις είδα την Emily, μάλιστα μαζί με αυτόν τον ηλίθιο, δεν μου έκανε και ιδιαίτερα καλό. Τι δηλαδή, ήταν μαζί πριν; Και τι έκαναν; Μήπως έχει ξεχάσει ήδη το θέμα που υποτίθεται πως πρέπει να σκεφτεί και κάθομαι μόνος μου σαν μαλάκας να ανησυχώ;

Αρχίζω να πετάω μικρές πέτρες στη λίμνη και δεν κατάλαβα με πόση δύναμη τις έριχνα, ώσπου το νερό πετάχτηκε επάνω μου. ΟΚ, δεν είμαι καλός στο να ελέγχω τα νεύρα μου, ίσως δεν είμαι καλός και σε τίποτα τελικά. Ίσως η Emily να με παρατήσει τελείως για τις μαλακίες που έχω κάνει και να μου αξίζει. Ίσως να χάσω και τον μοναδικό άνθρωπο που βρήκα, που με βοηθάει σε πολλά χωρίς καν να προσπαθήσει και που με κάνει να αισθάνομαι. Οτιδήποτε μου φτάνει. Οτιδήποτε αρκεί να την έχω κοντά μου.

Emily's Pov

Το κινητό μου με ξύπνησε απ'τον βαθύ ύπνο και νευριασμένη έκλεισα το ξυπνητήρι. Ώρα για δουλειά, ώρα να συναντήσεις τον Zayn επιτέλους και να του πεις όσα είχες σκεφτεί τις τελευταίες δύο μέρες. Με την σκέψη αυτή πετάχτηκα απ'το κρεβάτι και αγχωμένη σχεδόν έτρεξα στην τουαλέτα. Μπάνιο είχα κάνει το προηγούμενο βράδυ, άρα χρειάστηκε μονάχα να πλύνω το πρόσωπο μου και να βουρτσίσω τα δόντια μου. Κοίταξα απ'το παράθυρο τον ουρανό και φαντάστηκα πως θα έχει λίγο κρύο. Το άσχημο στην Αγγλία είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις τι καιρό κάνει. Φόρεσα ένα μπλε τζιν με άσπρο πουκάμισο που πέρασα τις άκρες του μέσα απ'το παντελόνι και τα super star adidas. Τα μαλλιά μου τα άφησα φυσικά και αφού έφαγα το πρωινό μου, ξεκίνησα με το άγχος ακόμη να βαραίνει το στήθος μου, για το γραφείο.