• Night Changes •

Κεφάλαιο 55

[ Σάββατο, 24 Οκτώβρη ]

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. Τον τελευταίο καιρό δεν κοιμάμαι πολύ καλά λόγω των γεγονότων που συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες και η κούραση άρχισε να γίνεται εμφανής επάνω μου. Τα μάτια μου ήταν ελαφρώς πρησμένα, το σώμα μου αδύναμο και ένα συνεχές κατσούφιασμα σκοτείνιαζε το πρόσωπο μου. Ευτυχώς, με λίγο καλό φαγητό και τη συντροφιά του πατέρα μου όλα πήραν τα πάνω τους. Όχι ιδιαίτερα, αλλά σίγουρα βοήθησε αρκετά.

Καθώς είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και το βλέμμα μου προσκολλημένο στο κατάλευκο ταβάνι, μια σκέψη μονάχα περνάει απτό μυαλό μου ανεπανάληπτα. Το πόσο μου λείπει ο Zayn. Είναι πραγματικά βασανιστικό το συγκεκριμένο συναίσθημα που μου προκαλεί εκείνος και μόνο. Ο τρόπος που μου λείπει κάθε φορά, είναι διαφορετικός από την αίσθηση έλλειψης που ένιωθα για οποιονδήποτε άλλον. Όταν μου λείπει εκείνος, είναι σαν σε κάθε μου βήμα, σε κάθε μου ανάσα, να κουβαλάω ένα βάρος στην καρδιά μου που την πιέζει και την πιέζει, περιμένοντας τη στιγμή που θα εκραγεί. Ο χρόνος μακρυά του περνάει δύσκολα. Τα λεπτά φαντάζουν ώρες, και οι ώρες μέρες, τις οποίες περιμένω ανυπόμονα να περάσουν ώσπου να έρθει η στιγμή που θα τον συναντήσω ξανά. Να κοιτάξω τα μελί μάτια του, το λαμπερό χαμόγελο του. Να ακούσω το χαριτωμένο γέλιο του και τα χείλη του να προφέρουν το όνομα μου. Δυστυχώς όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να τον δω και αυτό μέσα μου με σκοτώνει αργά την κάθε στιγμή που περνάει και το στήθος μου πονάει.

Τα μάτια μου ανοίγουν απότομα στο άκουσμα του κινητού μου πάνω στο τραπεζάκι να δονείται. Ούτε που είχα συνειδητοποιήσει πως τα είχα κλείσει και ονειρευόμουν το καθαρό πρόσωπο του. Η εικόνα αμέσως ξεθωριάζει στο μυαλό μου καθώς ανακάθομαι και πιάνω το κινητό στα χέρια μου. Καθαρίζω τον λαιμό μου προτού μιλήσω.

« Ναι; »

« Ει, τι κάνεις; » Ακούω την βραχνή φωνή της Lexi από την άλλη γραμμή.

« Τίποτα σπουδαίο, εδώ στο σπίτι του μπαμπά μου. Εσύ; » Ρωτάω απορημένα, καθώς ακούω θόρυβο στο βάθος.

« Προσπαθούμε με τον αδερφό μου να τελειώσουμε με τη διακόσμηση του πάρτι. Για αυτό σε πήρα άλλωστε, ήθελα να μάθω αν θα έρθεις τελικά » Ω, αυτό το είχα ξεχάσει προς στιγμήν. Μα που έχω το μυαλό μου;

« Εμ..υποθέτω πως ναι » Λέω αβέβαιη για την απάντηση μου. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω την διάθεση ούτε την όρεξη για να πάω σε πάρτι, όμως σκέφτομαι πως ίσως να μου έκανε καλό το να βγω από το σπίτι και να περάσω λίγο χρόνο μαζί τους.