• Night Changes •

Κεφάλαιο 71

{Παρασκευή, 06 Νοεμβρίου}

Τα μάτια μου ανοίγουν τρομαγμένα και η καρδιά μου χτυπάει με μανία. Ένας εφιάλτης ταράζει τον ύπνο μου κι εγώ νιώθω αναστατωμένη σαν να το έζησα στην πραγματικότητα. Το χέρι μου έχει μουδιάσει επειδή πιεζόταν πάνω στο βιβλίο του μάνατζμεντ, σε μια προσπάθεια μου να προφτάσω την ύλη, όμως η εξάντληση των ημερών με κατέβαλλε και με νίκησε.

Σηκώνομαι ζαλισμένη από το κρεβάτι και αφού τακτοποιήσω τις σημειώσεις μου κατευθύνομαι στην κουζίνα. Εκεί η μαμά μου μαγειρεύει το βραδινό φαγητό και μαζί με τον Harry, ο οποίος κάθεται στο τραπέζι και τρώει μπισκότα σοκολάτας, συζητάνε για κάποιο άγνωστο θέμα.

«Πάνω στην ώρα» Λέει με ενθουσιασμό καθώς εγώ αδειάζω ένα ολόκληρο ποτήρι με νερό μέσα μου.

«Τι έγινε;»

«Ο Harry ήθελε κάτι να μας πει, αλλά αρνιόταν χωρίς εσένα μπροστά» Παίρνει τον λόγο τώρα η μητέρα μου.

«Βασικά η Emily ξέρει ήδη την ιστορία. Απλά οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν. Είχα δώσει μια συνέντευξη πριν λίγες μέρες για μια δουλειά και με ειδοποίησαν σήμερα πως είμαι μέσα στους δύο υποψηφίους που ζητούσαν»

«Πλάκα κάνεις!»

«Τι δουλειά;» Αναφωνούμε ταυτόχρονα με τη μαμά μου.

«Σε δικηγορικό γραφείο, ως ασκούμενος» Μας ανακοινώνει με ένα χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά. Φαίνεται περήφανος για τον εαυτό του και θα έπρεπε να είναι! Ύστερα από την κρίση που πέρασε μέσα στο καλοκαίρι, ήταν καιρός επιτέλους να στρώσει τη ζωή του όπως του αξίζει.

«Αγόρι μου, αγάπη μου!» Σχεδόν τσιρίζει από τη χαρά της. Σκουπίζει βιαστικά τα χέρια της στην πετσέτα που κρατάει και ορμάει κατά πάνω του. Τυλίγει τα χέρια της γύρω από τους ώμους του όσο εκείνος είναι ακόμα καθιστός. Το κεφάλι του πιέζεται ενάντια στο στήθος της και εκείνος γελάει από την ξαφνική εκδήλωση αγάπης. Συγκινημένη, φιλάει τις μπούκλες στην κορυφή του κεφαλιού του και τον χαϊδεύει σαν να είναι και πάλι το μικρό της παιδί.

«Στο είχα πει! Με τόσα προσόντα ήταν αδύνατο να μην τα καταφέρεις. Έπρεπε απλά να βάλεις το μυαλό στη θέση του! Χαίρομαι τόσο πολύ μωρό μου, είμαι περήφανη για σένα!» Σε μια στιγμή, τα μάτια του γυαλίζουν από την ικανοποίηση που νιώθει. Αυτές οι μαγικές λέξεις ήταν τα κλειδιά που άνοιξαν την πόρτα της αυτοπεποίθησης και των κινήτρων μέσα του που είχε ανάγκη για να συνεχίσει. Έπειτα από τόσους καβγάδες και προβλήματα που είχαν προκληθεί αυτό το χρονικό διάστημα, είχε χάσει την πίστη στον εαυτό του. Με τη δική της επιβράβευση όμως, ξέρω ότι αντλεί τη δύναμη που χρειάζεται. Δεν είναι εύκολο να αλλάζεις τρόπο ζωής από τη μια στιγμή στην άλλη. Ό, τι κι αν ήταν αυτό που προκάλεσε το ξέσπασμα του, σίγουρα θα ήταν κάτι σοβαρό. Γιατί ο Harry πάντοτε διέφερε από τα αγόρια της ηλικίας του για την ωριμότητα που κατείχε και κατέχει. Για αυτό κι εγώ υποθέτω πως παρόλο που τόσο καιρό δεν εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μέσα του υποφέρει επειδή παλεύει μόνος του. Πάντα αυτό έκανε. Είναι πολύ υπερήφανος για να ζητήσει τη βοήθεια του οποιουδήποτε ή για να αφήσει τους άλλους να δουν μέσα στις ατέλειες του. Όμως, όπως όλοι μας, στα δύσκολα αναζητάμε κάποιον να μας παροτρύνει να προσπαθήσουμε κι άλλο, ακόμη κι αν δεν το παραδεχόμαστε φωναχτά.