Πέρασαν λίγα λεπτά άβολης σιωπής και ακόμη δεν έχει πει τίποτα. Με κοιτάζει πολύ επίμονα όλη αυτή την ώρα. Δεν ξέρω αν σκέφτεται πως να ξεκινήσει αυτό που θέλει να πει ή απλά με κοιτάζει. Πάντως με κάνει να νιώθω άβολα. Κινούμαι αμήχανα στη θέση μου και κοιτάζω προς τα κάτω.
<< Λοιπόν; >> ρωτάω πρώτη.
<< Εμ ναι. Αρχικά απλά ήθελα να ξέρω γιατί με αγνοούσες όλες αυτές τις μέρες! Ξέρω ότι μου είπες να σε αφήσω μόνη, όμως μπορούσες να απαντήσεις έστω και σε ένα απ'τα μηνύματα μου! Ανησύχησα ξέρεις...>> χαμηλώνει το κεφάλι του για μια στιγμή και έπειτα με καρφώνει με το βλέμμα του. Αμέσως στρέφω απ'την αντίθετη πλευρά τα μάτια μου. Ω! Ανησύχησε για εμένα; Τι γλυκός..
<< Ε να απλά..δεν ξέρω, απλά το θεώρησα σωστό. Για εμένα. >>
<< Εμένα όμως δεν με σκέφτηκες έτσι; Δεν είμαστε φίλοι και από παλιά, αλλά όλες αυτές τις μέρες σε σκεφτόμουν..δηλαδή ήθελα να σου ζητήσω συγγνώμη για αυτό που είδες και αυτά..ξέρεις! >>
<< Ναι..πάντως δεν σε εμπιστεύομαι..το ξέρεις αυτό σωστά; >> τον κοιτάζω για να παρακολουθήσω την αντίδραση του. Με κοιτάζει πληγωμένα. Τόσο πολύ τον ενδιαφέρει η γνώμη μου;
<< Το ξέρω..αλλά γιατί δεν με άφησες να σου εξηγήσω; >>
<< Μου είχες πει ότι δεν μπορείς να μου τα πεις όλα, επειδή είμαι μια άγνωστη..όχι ότι είχες άδικο. >> ακόμη κι αν είναι αλήθεια, με πόνεσαν αυτά τα λόγια.
<< Δεν ήθελα να το θέσω έτσι. Συγγνώμη. Θα ήθελα όμως να μην είμαστε δύο ξένοι. >>
<< Ούτε εγώ. >> παραδέχομαι. << Έχεις μυστικά έτσι δεν είναι; Δεν λέω να μου τα αποκαλύψεις, αλλά δεν μπορώ να ζω μέσα σε κίνδυνο. >>
<< Μα όλοι μας κάνουμε λάθη Emily. Και εγώ και εσύ και όλοι μας! Είναι παράλογο αυτό που λες! Ο κάθε άνθρωπος κρύβει μυστικά, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε κανέναν! >> μπορώ να διακρίνω ήδη τον θυμό να τον καταβάλλει. Μα πόσο γρήγορα αλλάζει η διάθεση του. Δεν τον προλαβαίνω. Δεν απαντάω. Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, αλλά και ότι να πω θα καταλήξουμε πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα, το ξέρω.
<< Άσε, δεν χρειάζεται να απαντήσεις. Ξέρω ήδη γιατί δεν θέλεις να είσαι κοντά μου. Οπότε μην σκέφτεσαι για άλλες δικαιολογίες. >> διακρίνω την ειρωνεία στον τόνο της φωνής του και δεν μ'αρέσει καθόλου αυτό.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."