{ Κυριακή, 25 Οκτώβρη}
Zayn's Pov
Βγάζω τα παπούτσια μου στην άκρη και αφήνω την πόρτα πίσω μου να κλείσει με δύναμη προτού κατευθυνθώ με γρήγορα βήματα απευθείας προς το υπνοδωμάτιο μου, περνώντας δύο - δύο τα σκαλιά. Μπαίνοντας μέσα ανοίγω το σακάκι μου και το πετάω με όση ενέργεια μου έχει απομείνει στην καρέκλα του γραφείου. Περπατάω πάνω κάτω νευρικά και τραβώντας τα μαλλιά μου, ενώ μπορώ να διαισθανθώ το μυαλό μου να τρελαίνεται μες τις σκέψεις του. Εκείνη με έχει τρελάνει και δεν ξέρω πώς να το ελέγξω.
Όμως ως εδώ! Αρκετά ανέχτηκα πια. Έχω βαρεθεί με αυτή την συμπεριφορά της. Ούτε εκείνη δεν ξέρει τι θέλει τελικά και το θέμα είναι πως εμπλέκει και εμένα μέσα σε όλα. Δεν μπορώ να το πιστέψω, πως όλα όσα νόμιζα για εκείνη έχουν αρχίσει να μετατρέπονται σε αμφιβολίες. Νόμιζα πως ήταν ένα απλό και αθώο κοριτσάκι, αλλά πάνω από όλα ώριμο. Με αυτά που βλέπω όμως τον τελευταίο καιρό δεν ξέρω πλέον τι συμβαίνει. Έχω μπερδευτεί τόσο πολύ, όσο περνάει ο χρόνος όλα γίνονται πιο περίπλοκα. Πραγματικά δεν ξέρω ποιος ή τι ευθύνεται για όλα αυτά. Μήπως την έχω επηρεάσει εγώ μετά τις μαλακίες που ανακάλυψε για εμένα; Όχι, όχι. Ο James φταίει, το ξέρω. Της κάνει τον καλό και την παρασύρει χωρίς να το συνειδητοποιεί εκείνη. Αυτός ο μαλάκας που της παριστάνει το καλό και γλυκό αγόρι ενώ το μόνο που θέλει είναι να την αποπλανήσει. Και τελικά το καταφέρνει σιγά σιγά. Αλλά δεν θα το επιτρέψω, όσο κι αν επιμένει η Emily να μην ασχολούμαι μαζί του. Δεν θα την αφήσω να πέσει στην παγίδα του. Πρέπει με κάποιον τρόπο να της αποδείξω ότι δεν είναι αυτός που νομίζει. Ξέρω ότι κάτι σχεδιάζει και θα το ανακαλύψω. Ο "αστείος και υποστηρικτός" φίλος της. Αυτός που άξιζε την δεύτερη ευκαιρία και εγώ όχι. Προσπαθεί να με βγάλει απ'τη μέση, έτσι δεν είναι; Για να κάνει ότι θέλει μαζί της, για να την έχει μόνο δική του. Χα, το κατάλαβα όμως. Μπάσταρδε, δεν πρόκειται να πραγματοποιήσεις τίποτα από όσα θέλεις όσο είμαι εγώ εδώ. Και να είσαι σίγουρος πως δεν θα φύγω!
« Zayn; » Η ήρεμη φωνή της Louise με επαναφέρει στην πραγματικότητα και εγώ ζαλισμένος πλέον γυρίζω να την κοιτάξω, ενώ σταματάω να πηγαίνω πέρα δώθε. Στέκεται στην άκρη της πόρτας, σαν να περιμένει την έγκριση μου να περάσει μέσα. Ελπίζω να μην ήταν πολύ ώρα εκεί και με έβλεπε να τριγυρνάω σαν τρελός μες το δωμάτιο.
« Όλα καλά; » Με ρωτάει ύστερα από λίγο, αφού δεν παίρνει καμία απάντηση από εμένα.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."
