• Night Changes •

Κεφάλαιο 31

Είναι εδώ. Μετά από τόσο καιρό είναι εδώ. Στο δωμάτιο μου. Κάθεται επάνω στο κρεβάτι μου και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με ακριβώς το ίδιο βλέμμα. Με αυτό που κοιτάζεις κάποιον που σου λείπει, που έχεις να δεις πολύ καιρό. Και εγώ έχω να τον δω σχεδόν ένα μήνα. Ένας μήνας. Μικρό χρονικό διάστημα στις λέξεις, όμως τεράστιο στην πραγματικότητα, όταν υποφέρεις.

Τώρα που βρίσκεται επιτέλους εδώ μπροστά μου, συνειδητοποιώ πόσο διαβολεμένα πολύ μου είχε λείψει. Η τόσο ήρεμη και γλυκιά φωνή του. Τα φωτεινά μελί μάτια του. Το ντροπαλό χαμόγελο και το αγγελικά χαριτωμένο γέλιο του. Το απαλό άγγιγμα του. Τα πάντα επάνω του.

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, όμως ήταν ακόμη εκεί. Εντάξει, τουλάχιστον δεν έχω ακόμα παραισθήσεις. Σηκώθηκε όρθιος, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα. Δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάω. Ήθελα τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω.

<< Emily...>> Σχεδόν ψιθύρισε, με ανακούφιση στη φωνή του. Ακούγεται τόσο υπέροχα το όνομα μου όταν το προφέρει εκείνος. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Δεν ξέρω καν αν ανέπνεα τόση ώρα.

<< Zayn...>> Ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω. Αυτή τη φορά πλησίασε λίγα βήματα και ένιωθα τον χτύπο της καρδιάς μου να επιταχύνει.

<< Επιτέλους >> Πέρασε τα δάχτυλα του ανάμεσα απ'τα μαλλιά του και άφησε μια μικρή ανάσα.

<< Συγγνώμη που είμαι εδώ τέτοια ώρα, όμως δεν μπορούσα να περιμένω άλλο >> Λέει με απελπισία στη φωνή του.

<< Πώς μπήκες; >> Τραύλισα.

<< Μου άνοιξε η μητέρα σου...πριν λίγες ώρες >> Ω Θεέ μου, από πότε είναι εδώ;

<< Και περίμενες εδώ; >>

<< Μέχρι τα μεσάνυχτα μου έκανε παρέα. Μετά πήγε να κοιμηθεί και μου είπε πως εφόσον σε ήθελα για κάτι επείγον, μπορούσα να περιμένω εδώ >> Ελπίζω να μην έψαξε το δωμάτιο μου και κυρίως να μην διάβασε τίποτα απ'τις τελευταίες άπειρες σελίδες του ημερολογίου μου που αναφερόμουν σε εκείνον.

<< Επείγον; >> Γιατί να με χρειάζεται στις δύο το βράδυ;

<< Ναι...δηλαδή, περίπου...>>

<< Τι ήθελες; >> Ρώτησα επιφυλακτικά. Προχώρησε αρκετά αυτή τη φορά και στάθηκε ακριβώς μπροστά μου. Ήμουν σχεδόν εγκλωβισμένη ανάμεσα σε εκείνον και την πόρτα. Αντίκρισα τα μάτια του που κοιτούσαν ευθεία στα δικά μου και ένιωσα αδύναμη.