• Night Changes •

Κεφάλαιο 49

[ Τετάρτη, 21 Οκτώβρη ]

Άλλη μια μέρα στο Πανεπιστήμιο έρχεται στο τέλος της και εγώ μετά από σχεδόν μια ώρα οικονομικών θεωριών τεντώνω το κορμί μου επάνω στην καρέκλα. Όσο κι αν μου αρέσουν τα μαθήματα, κάποιες φορές μου προκαλούν υπνηλία. Βάζω το τετράδιο με το στυλό μέσα στην τσάντα μου και κλείνω το φερμουάρ της. Σηκώνομαι για να φορέσω το σακάκι μου ενώ ταυτόχρονα γυρίζω προς τα πίσω όπου η Lexi ετοιμάζεται να φύγει.

« Τελειώσατε με την μετακόμιση; » Την ρωτάω τραβώντας την προσοχή της. Εκείνη σηκώνει το κεφάλι και μου χαμογελάει.

« Ναι, επιτέλους. Όλα είναι έτοιμα. Μπορείς να έρθεις καμία μέρα αν θέλεις » Απαντάει ενθουσιασμένη και εγώ δέχομαι με ευχαρίστηση. Μπορεί να την ξέρω λίγες μέρες, όμως φαίνεται πολύ γλυκό και καλό κορίτσι. Δείχνει αρκετά ανοιχτός χαρακτήρας με τους πάντες και ας μην γνωρίζει κανέναν. Η προθυμία της να είναι ευγενική με όλους και να κάνει νέες φιλίες με έχει εντυπωσιάσει.

Προχωράμε έξω απ'την τάξη και κατά μήκος του διαδρόμου συζητώντας για τα σημερινά σχέδια μας, όταν ένα αγόρι πέφτει πάνω μας.

« Συγγνώμη, Lexi να σου πω λίγο; » Ρωτάει βιαστικός ρίχνοντας μόνο μια απλή ματιά προς το μέρος μου.

« Λέγε » Του απαντάει ανεβάζοντας την τσάντα στον ώμο της που είχε γλιστρήσει λίγο.

« Όταν φθάσεις σπίτι πες του μπαμπά μου ότι εγώ θα πάω για φαγητό με τα παιδιά και θα γυρίσω πιο αργά » Όπα, στάσου. Αυτός είναι ο αδερφός της; Να που τελικά ανακάλυψα αν έχει αδέρφια. Αλλά αυτός είναι πολύ ψηλός, είμαι σίγουρη ότι είναι τουλάχιστον 1.80, ίσως και πιο πολύ. Ενώ η Lexi έχει φυσιολογικό ύψος. Επίσης δεν νομίζω ότι έχουν και κάποια ιδιαίτερη ομοιότητα.

« Καλά, αλλά μην ξεχνάς ότι η μαμά μου θέλει βοήθεια με το υπόγειο, οπότε μην αργήσεις πολύ »

« Εντάξει, ευχαριστώ. Πάω τώρα γιατί με περιμένουν, τα λέμε » Με χαιρετάει με ένα γρήγορο νεύμα και ίσα που προλαβαίνω να του χαμογελάσω, αφού αρχίζει να τρέχει ξανά.

« Εξ αγχιστείας; » Την ρωτάω καθώς συνεχίζουμε να περπατάμε προς την έξοδο.

« Ναι. Θα στον γνώριζα, αλλά είδες πόσο βιαστικός ήταν » Γελάει σιγά και εγώ γνέφω με το κεφάλι.

« Δεν πειράζει, την επόμενη φορά »

Διασχίζουμε την περισσότερη διαδρομή μέχρι τη γειτονιά μαζί, αλλά ύστερα χωρίζουν οι δρόμοι μας πηγαίνοντας η καθεμία στο σπίτι της. Μέσα βρίσκω τον Harry να τρώει μεσημεριανό. Τον χαιρετάω και σερβίρω ένα πιάτο, το οποίο παίρνω στο δωμάτιο μου. Αφού αλλάξω τα ρούχα μου σε άλλα πιο άνετα, καθίζω στο γραφείο μου για να φάω ενώ ταυτόχρονα ενεργοποιώ τον υπολογιστή και ασχολούμαι με τους λογαριασμούς μου στο διαδίκτυο. Μόλις τελειώσω το γεύμα μου, καθίζω αμέσως να διαβάσω τα μαθήματα της σημερινής ημέρας, μιας και δεν θέλω να αφήνω κενά.