Το πρωί ξύπνησα μόνη επάνω στον καναπέ, σκεπασμένη με ένα σεντόνι. Πιάνω το κινητό μου και βλέπω την ώρα 7:08Π.μ. Ο Niall λογικά θα είναι στην τουαλέτα. Χασμουριέμαι και σηκώνομαι αδύναμα. Δεν κοιμάμαι καλά και θα μου βγει σε κακό. Καθώς περνάω απ'την κουζίνα, βλέπω την μαμά μου να πίνει καφέ.
<< Το πρωί. Δηλαδή πριν περίπου ένα τέταρτο. Μόλις είχα κατέβει να κάνω καφέ όταν τον πρόλαβα στην πόρτα. >>
<< Σου είπε γιατί φεύγει τόσο νωρίς; >> πολύ περίεργο.
<< Είπε μόνο ότι πρέπει να γυρίσει σπίτι, δεν ξέρω. Έγινε κάτι εχθές; >> ρωτάει ανήσυχα.
<< Όχι. Για αυτό μου κάνει εντύπωση. Τέλος πάντων, πάω να ετοιμαστώ. >>
Όσο βουρτσίζω τα δόντια μου, προσπαθώ να βρω πιθανούς λόγους γιατί έφυγε πριν ξυπνήσω. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι.
Σήμερα η θερμοκρασία φαίνεται να μην είναι τόσο υψηλή, οπότε αποφασίζω να αφήσω στην άκρη το φόρεμα που φόρεσα εχθές και να διαλέξω κάτι άλλο. Ποτέ δεν μου άρεσαν πολύ αυτά ούτως ή άλλως. Εξαίρεση οι βραδινές έξοδοι. Επέλεξα ένα κόκκινο τζιν με μαύρο πουκάμισο, το οποίο είχε λευκές βούλες και πέρασα τις άκρες του μέσα απ'το παντελόνι.
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Μόλις είμαι έτοιμη πηγαίνω να βρω την μητέρα μου και βλέποντας τα κρουασάν στο τραπέζι, από μέσα μου την ευγνωμονώ για αυτό. Καθίζω δίπλα της και παίρνω ένα κρουασάν ενώ γεμίζω ένα ποτήρι με καφέ. Με κοιτάζει, αλλά δεν λέει κάτι. Ακόμα πιστεύει ότι δεν είναι καλό να πίνω καφέ στην ηλικία μου. Ούτε εγώ είμαι τρελή φίλη του καφέ, όμως σήμερα νιώθω πως το χρειάζομαι.
