Where the lines overlap {Dutch 1D Fanfic}

042

Harry trok me lachend mee verder het eiland op. 'Ik haat je Styles' zei ik zachtjes terwijl ik om me heen keek of ik nergens zo'n vies glibberig lelijk eng afschuwelijk ding zag. 'Je zult me er nog een keer dankbaar voor zijn' zei Harry. Romy lachtte. 'Ja ja' zei ze, 'Zal ik ook zeggen als ik jou was!'. 'Hoelang hebben we nog?' vroeg Niall. 'Lang genoeg om dit eiland te verkennen' zei Harry. 'Je zou trots op me moeten zijn' zei ik terwijl ik z'n hand losliet en verder klom over de stenen heen. 'Ben ik ook schatje' zei hij. Er was een groot meer met een watervalletje erin. Mensen zaten om het meer heen en keken me raar aan. Ik klom terug naar beneden en Romy klom nu naar boven. Ze verdween op het veld en Niall volgde haar. 'Zullen we asjeblieft terug gaan?' vroeg ik. Ik keek in Harry's mooie groene ogen en hij knikte. 'Niall' riep hij uit. Er kwam geen reactie. 'Nialler !' riep Harry nog een keer en Niall's hoofd stak boven de stenen uit. 'Jaa?' vroeg hij. 'Wij gaan alvast terug' zei Harry. 'Oh okee' zei Niall, 'Ik denk dat wij nog hier blijven'. Ik stak m'n duim op en Niall verdween weer. Met elke stap die ik hier zetten en elke beweging die ik maakte was ik bang. Wat nou als ik er op stond? Wat nou als er zo'n ding uit de lucht kwam vallen ofzo? Dat zie je vaak genoeg op tv en dat hebben ze vast niet zomaar ergens vandaan. 'Moet ik je tillen?' vroeg Harry. Hij had me al opgetild voordat ik antwoord kon geven en liep met mij in z'n armen door de bosjes. Ik sloeg m'n armen om z'n nek en keek omhoog naar de bomen of ik wat zag. Ik was zo blij toen Harry me eindelijk weer in de waterfiets had neergezet en me keihard terug het water had ingeduwd. 'Trappen' zei Harry die de waterfiets verder het water induwde en ik begon te trappen. 'Niet zo snel' zei Harry lachend. Ik keek achterom en zag Harry die door het water rende. Ik schoot in de lach en Harry klom erop. Het hele ding wiebelde en Harry ging normaal zitten. 'En waar gaan we nu naar toe kapitein Brooks?' vroeg Harry lachend.

Pov Jessica:

'Jezus wat ben jij chagrijnig' zei Josh geirriteerd. 'Laat mij gewoon' zei ik. Josh opende z'n mond om wat te zeggen maar sloot hem meteen weer. Hij draaide zich om en liep de kamer uit. Maddie zuchtte en kwam naast me zitten. 'Je maakt je zorgen of niet?' vroeg ze. Ik knikte voorzichtig en keek haar aan. Ik kende haar echt al superlang, Ze was altijd al een van Scarlett's beste vriendinnen geweest en was ook echt een hele goede vriendin van mij geworden. 'Ik ben bang dat mensen Scar wat aan gaan doen' zei ik zachtjes, 'Ik wil haar niet verliezen'. 'Ze doen der heus niets aan' zei Maddie. 'Ik weet het niet' zei ik, 'Er zijn wel fucking veel freaks op deze wereld dus als een van die freaks een Harry-girl is dan heeft Scar een probleem'. Maddie lachtte en schudde haar hoofd. 'Ze komen toch niet langs de beveiliging heen' zei Maddie, 'Maar lieve schat, Dat is het niet alleen. Er is nog iets waar je meezit'. 'Ik heb gelogen' zei ik zachtjes. 'Over wat?' vroeg Maddie verbaasd. Ze begon haar blonde haar te vlechten terwijl ze zich naar haar toedraaide. 'Ik heb er voor gezorgd dat Scarlett de prijs won' zei ik zachtjes, 'Ik kon er niet meer tegen om haar zo depressief te zien en het waren twee harde jaren maar ze is nu weer gelukkig, Dat was mijn doel. Harry heeft Scar wel vaker gezien, Veel vaker. Ik ken Josh al een lange tijd maar ik hield het geheim voor iedereen, Ik heb hem uitgenodigd op m'n feestje en hij nam de jongens mee maar Scar merkte niks'. Maddie's mond viel open. 'Het is echt wel lief' zei ze voorzichtig, 'Maar je moet het der wel vertellen'. Ik voelde een brok in m'n keel komen en ik knipperde de tranen weg. 'En het ergste is' fluisterde ik bijna, 'Ik ben al bijna 3 maanden zwanger en hij weet het nog steeds niet'.