Where the lines overlap {Dutch 1D Fanfic}

053

'Het is echt weer fijn om jullie gewoon hier te hebben!' riep m'n moeder uit, 'Ik heb jullie zo gemist!'. 'Het is koud hier' zuchtte ik terwijl ik m'n koffer op de bank gooide. 'Jess met jou wil ik nog even praten' zei M'n moeder, 'Scar kan jij Samantha en Amanda even van school afhalen?'. Ik knikte en trok m'n jas weer aan. Ik huppelde naar de voordeur en greep een paraplu uit een mandje. De paraplu was echt wel een goede vriend van je als je hier woonde. 'Hello paraplu' zei ik zachtjes terwijl ik de deur opende, 'Here we go again!'. Ik klapte de paraplu open en liep naar buiten terwijl ik de deur achter me dichttrok. Het regende echt keihard en Ik hield de paraplu boven m'n hoofd terwijl ik door de plassen heen rende richting school. Iedereen staarden me na maar het boeide me niks. Het enige wat me boeide was dat ik droog op school aankwam. Het was keidruk op school en ik klapte m'n paraplu in terwijl ik onder het dak ging staan. 'Scarlett!' riep een bekende stem uit. Ik keek om me heen en zag een oude vriendin van de basisschool staan. Oh god, Was het erg dat ik der naam niet meer wist?. 'Heee' riep ik terug terwijl ik kort zwaaide. Ze kwam naar me toelopen en gaf me een knuffel. 'Hoe gaat het er mee meis?' vroeg ze. 'Goed' zei ik, 'Met jou dan?'. 'Jaa fantastisch !' zei ze, 'Omg vind je het erg als ik een foto met je neem?'. Voor ik het wist had ze al haar mobiel gepakt en een foto gemaakt. 'Oh fantastisch' zei ik sarcastisch. 'Je bent overal in het nieuws meid' zei ze. 'Nou das heel fijn voor mij' zei ik terwijl ik een stap opzij nam. Nu wist ik wie ze, Zij was diegene die me m'n hele basisschool heeft lopen terroriseren omdat ze gewoon een aandachtsgeil rotblaag was die alles deed voor aandacht en daarom het leuk vond om mij te irriteren. Felicia was haar naam, Uggh waarom wist ik dit nog?. De bel ging en de deur vloog open. Een groep met kinderen kwam naar buiten rennen.Die waren te klein om Amanda of Samantha te zijn. Amanda was bijna 9 dus zo jong was ze ook niet meer. De volgende groep kwam naar buiten en ik hoorde Samantha meteen "Hola" gillen. Ze had haar blonde krullen in een knot op haar hoofd vastgebonden en droeg echt superschattige converse. Van die zwarte waar met goude letters Samantha op waren geschreven. Ze droeg haar zwarte winterjas die ik haar een paar maanden geleden gekocht had. 'MAMAAA' schreeuwde ze uit terwijl ze om zich heen bleef kijken. 'SAM HIER' riep ik uit terwijl ik naar haar zwaaide. Ze stak haar duim uit en rende naar me toe. Ik tilde haar op en ze duwde een paar tekeningen in m'n gezicht. 'Ik heb je gemist Skeletje' zei ze. Ze kon nogsteeds m'n naam niet normaal uitspreken en zei dus al 5 jaar lang Skelet. Het leek er geeneens op. 'Ik jou ook klein mormel' zei ik terwijl ik haar weer neerzette. 'Ik heb wat voor je gemaakt' zei Sam terwijl ze een paar tekeningen in m'n handen duwde. Amanda kwam ook naar buiten en keek me raar aan. 'Je lijkt wel een neger' zei ze. 'Dankje Amanda' zei ik, 'Ik heb jou ook gemist meid'. Amanda lachtte. 'Ik ga met Jennifer mee' zei ze, 'ik zie je vanavond wel'. Ze duwde haar tas in m'n handen en rende daarna naar haar vriendinnetjes toe. 'Daar gaan we dan Sam' zei ik terwijl ik de paraplu weer openklapte, 'Terug naar het droge huis toe waar het lekker warm is'.