Unicode
ရှီရှန်း သည် ကားထဲတွင် ထိုင်ပြီး မေးထောက်ကာ အပြင်ဘက်ရှိ လူသူကင်းမဲ့သော ရှုခင်းများကို ကြည့်သည်။ ရီအန်း သည် ရီယန် အား သိပ်နေပြီး သူ့လက်က ဒဏ်ရာကို ပတ်တီးဖြင့်ပတ်ထားသည်။
ရီအန်းက သူ့လက်ထဲက ရီယန်ကို ကြည့်ပြီး ဝမ်းနည်းစွာ မေးတယ် ။
“ အမ ၊ ခုခေတ် လူတွေက အရမ်းကြောက်စရာကောင်းလား? "
"လူသားတွေကကြောက်စရာကောင်းတယ်" ရှီရှန်ကတည်ငြိမ်ပြီးခံစားချက်မဲ့စွာပြန်ဖြေသည်။
ရီအန်း ကို ကြည့်လိုက်သောအခါသူ၏ ကလေးဆန်သော မျက်နှာသည် ဗလာဖြစ်နေသည် ။
သူမပြောတာ မှန်တယ် ၊ ငါတို့မိဘတွေတောင် ငါတို့ကို စွန့်ပစ်နိုင်တယ်။ အခု ဒီလူတွေရဲ့အကျင့်တွေကို နားလည်ဖို့ ခက်ပုံမပေါ်ဘူး။
ငါ ကမ္ဘာပျက်ကပ် ကြီးကို မုန်းတယ် ။
တကယ်လို့ ကမ္ဘာသာ မပျက်ခဲ့ရင် ငါက ငါ့မိဘ တွေရဲ့ အဖိုးတန် လေး ဖြစ်နေမှာပဲ ။
ငါ့ညီမလေးလည်း ဆင်းရဲ ဒုက္ခ ရောက်နေမှာ မဟုတ်ဘူး ။
သို့သော် ထိုအရာများက ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးပြီ ။
ကမ္ဘာလည်း ပျက်နေပြီ ။
" ခွင့်ပြုပါဦးရှင့်..." ရီအန်း ဘေးနားက အသံလာတယ် ။ ပြီးတော့ ရုတ်တရက်ကြီး ရပ်သွားခဲ့တယ် ။
မူရှင်း သည် ယာဉ်မောင်း ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်နေသော ကောင်မလေးကို အံ့သြစွာ ကြည့်လိုက်သည်။
အတွေးများစွာ တွေး ပြီးနောက် သူမ၏ စိတ်ထဲတွင် နာမည်တစ်ခု ပေါ်လာသည်။
ကျင်းရှီ
ရီအန်း တစ်ယောက် မသိစိတ်က ရီယန် ကို သေချာ ချီလိုက်ပြီး ကျောခိုင်းလိုက်တယ် ။ ပြီးမှ နောက်ပြန်လှည့်ကာ "ဘာကိစ္စလဲ" ဟု အသံသေးသေးလေး ဖြင့် မေးလိုက်သည်။
မူရှင်း သည် ရှီရှန်း အား အချိန်အတော်ကြာ ငေးကြည့်နေသည်။
ဒီလို အခြေအနေ တွေမှာတောင် သူမ မသေသွားဘူးလား ?
မူရှင်း သည် ကျင်းရှီ ကို အနည်းငယ်မနာလိုသောကြောင့် ထိုအချိန်တွင် သူမကို မကူခဲ့ပေ။
YOU ARE READING
ရှီရှန်း ( ႐ွီ႐ွန္း) Book 4 Arc 16 to .....
FantasyCollaboration Work for Shisheng❣
