YAZ YAĞMURUM (TAMAMLANDI)

71

(3 gün sonra)

Asır'dan:

Asel hariç hepimiz ufak sıyrıklarla atlatmıştık. O ise yoğun bakımda ölüm-kalım savaşı veriyordu.

''Kardeşimi koruyamadın,'' dedi Çakır ve elini yumruk yaparak üzerime yürüdüğünde hiçbir tepki vermedim.

''Lan senin yüzünden yatıyor kardeşim, keşke sen olsaydın orda,'' dedi ve yoğun bakımı gösterdi.

Melodi, Çakır'ın kolunu tuttu.

"Sence onun suçu var mı bunda? İster miydi karısının böyle olmasını?"

Çakır sustu ve yerine oturdu.

Kucağımda ağlayan Hazal'a baktım, sonrasında ise yanımda oturan Kuzgun'a döndüm.

"Mamayla durmuyorlar."

"Ne yapsak," dedi Kuzgun Aslı'ya' bakarak.

"Sevim emzirsin."

Kızgın tekrar bana döndü, "Evet, mantıklı."

"Saçmalamayın isterseniz," dedim ikisine bakarak.

"Aç mı kalsın çocuklar Asır," dedi Aslı.

"Ne yapayım Aslı? Kızın zaten çocuğu var ve yeni çıktılar hastaneden."

"Asel hastaneden çıkamadı ama," dedi Çakır sinirle.

Saçlarımı karıştırdım.

"Sen haklıydın Çakır," dediğimde Çakır Kuzgunu kaldırarak yanıma oturdu.

"Özür dilerim ben az önce fazla çıkıştım sana, sen onu benden daha iyi korudun."

Başımı eğdim.

"Keşke ben olsaydım orada," dediğimde yaklaşan ayak sesleriyle ayağa kalktım.

Sevim ağlayarak yanıma geldi ve bana sarıldı.

"Asel'i çok özledim," dedi ve ayrıldığımızda Kuzgun'un kucağından Açelya'yı alıp öptü.

"Asel gibi kokuyor."

"Sevim senden bir şey isteyeceğim," dedi Aslı ve Sevim'i bizden biraz uzaklaştırdı.

İkisinin konuşması bittiğinde bize yaklaştılar.

Aslı, Açelya'yı aldığında Sevim'de de Hazal vardı. Onlar koridorda kaybolduklarında Asaf karşımda durdu.

"Seni ilk defa ağlarken görüyorum."

"İlk defa içten ağlıyorum."

"Asel iyileşicek emin ol."

"Bilmiyorum, umudum tükenmek üzere."

"Doktorlara söylesene seni birkaç dakikalığına odaya soksalar?"

"Çok özledim Asaf, olmuyor onsuz. Ben ne ara böyle biri oldum?"

"İnsanlar değişir."

"Yankı'yı nereye bıraktınız?"

"Anneannesinde o, eve dönerken Hazal ve Açe'yi de alırız."

"Öyle gerekiyor zaten. Mama istemiyor ikisi de, yerlerinde de durmuyorlar, ağlıyorlar sürekli."

"Sizin evin anahtarını ver Vanilya ve Güneş'le de ilgilenelim."

"Olur," dedim ve cebimden Asel'in anahtarını çıkardım. "Asel'in anahtarı bu, sizde kalsın. Buradan çıkışta alır," dedim ve önünde durduğum yoğun bakıma bakıp iç geçirdim.

"Sabırlı ol kardeşim."