Όταν όλα αλλάζουν

18. Πάνος - Αποκαλύψεις

Ήθελε να μάθει. Στο κάτω κάτω δικαιούται να ξέρει για αυτά που νιώθω για εκείνη. Η Άρια μπήκε στην καρδιά μου από την πρώτη στιγμή, θα μπορούσα να της εμπιστευτώ τα πάντα, παρόλο που την ξέρω μόνο λίγες εβδομάδες. Κάτι με τραβάει σ' αυτό το κορίτσι, και αυτό το κάτι ήρθε η ώρα να το μάθει!

-Πες μου Πάνο..

-Εντάξει. Όλη αυτή η συμπεριφορά μου είναι γιατί.... Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή! Πριν από εμένα, οι γονείς μου απέκτησαν την αδερφή μου και μετά από τέσσερα χρόνια έκαναν εμένα. Παρόλο που είχαμε μια σχετική διαφορά ηλικίας, ήμασταν πολύ δεμένοι. Την αδερφή μου τη θαύμαζα και ήθελα πολύ να της μοιάσω. Ήταν η καλύτερή μου φίλη. Έπαιζε και αυτή ποδόσφαιρο. Και ήταν εκείνη που με μύησε στο ποδόσφαιρο. Στην αρχή το μισούσα, αν μπορείς να το φανταστείς.. Τέλος πάντων, τα χρόνια περνούσαν, η αδερφή μου έγινε αρχηγός στον ΠΑΟΚ, στην εθνική και μας έκανε συνέχεια περήφανους με τις εμφανίσεις της. Ήξερε όμως ότι δεν έχει πολύ μέλλον και στα δεκάξι της έκανε αίτηση για ένα αθλητικό κολέγιο στην Αμερική, όπου και τη δέχτηκαν. Εκεί θα είχε πολλές ευκαιρίες. Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι για αυτήν, όμως εγώ ήμουν ταυτόχρονα και πολύ στεναχωρημένος που θα έφευγε. Έχανα όχι μόνο την αδερφή μου, την καλύτερή μου φίλη και το πρότυπό μου. Το βράδυ πριν φύγει έκλαιγα συνέχεια και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Η Άλκηστη με άκουσε και ήρθε να με παρηγορήσει. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια της: "Μην κλαις χαζούλη. Θα έρχομαι να σε βλέπω όσο πιο συχνά γίνεται! Και θα έρχεσαι κι εσύ. Ευκαιρία να επισκεφτείς την Αμερική που τόσο ονειρεύεσαι! Εξάλλου εσύ μου έχεις πει ότι θες κάποια μέρα να με δεις στην τηλεόραση να παίζω μπάλα. Στο υπόσχομαι, θα τα καταφέρω, αλλά όταν γίνει αυτό εσύ δεν θα με δεις από την τηλεόραση, θα είσαι στην κερκίδα αδερφούλη, να με καμαρώσεις!" Με πήρε αγκαλιά και αποκοιμηθήκαμε οι δύο στο κρεβάτι μου. Το πρωί την πήγαμε στο αεροδρόμιο, δεν έκλαιγα πια. Ήξερα ότι η αδερφή μου φεύγει για να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο όνειρό της! Και ήμουν χαρούμενος για αυτήν και σίγουρος ότι μια μέρα θα μας κάνει όλους πολύ περήφανους!

-Τι έγινε μετά;

-Η Άλκηστη ενσωματώθηκε γρήγορα στην ομάδα ποδοσφαίρου του κολεγίου και σύντομα θα έπαιζε και τον πρώτο της αγώνα. Οι γονείς μου κλείσανε εισιτήρια για να πάμε να τη δούμε. Ο αγώνας ήταν Κυριακή. Θα φεύγαμε Σάββατο πρωί και θα γυρνούσαμε την Τρίτη. Επιτέλους θα πήγαινα Αμερική και θα έβλεπα την αδερφή μου να παίζει ποδόσφαιρο σε πολύ υψηλό επίπεδο. Όμως...