Όταν όλα αλλάζουν

36. Αγώνας και πάρτι!!

Κυριακή πρωί, σε λίγη ώρα είναι ο αγώνας. Ετοιμάζω το σάκο μου τρώω κάτι στα γρήγορα και φεύγω για το γήπεδο. Αυτόν τον αγώνα με τη Βέροια πρέπει να τον νικήσουμε οπωσδήποτε! Αν δηλαδή θέλουμε να έχουμε ελπίδες για την πρόκριση.. Ο Χρήστος στη χθεσινή προπόνηση μας τόνισε τι πρέπει να προσέξουμε και στο τέλος κάλεσε εμένα και τον Άλεξ ιδιαιτέρως. Η αλήθεια είναι ότι από τη Δευτέρα που ήρθε σπίτι μου να μου φέρει το κινητό μου, μπορώ να πω ότι θεωρητικά τουλάχιστον γίναμε φίλοι. Δηλαδή δεν τσακωνόμαστε βασικά και στις προπονήσεις συνεργαζόμαστε άψογα! Έτσι ο Χρήστος, αφού μας συνεχάρη ας πούμε, μας είπε ότι βασίζεται πάνω μας για το σημερινό αγώνα. Οπότε σήμερα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας.

Σε λίγη ώρα η μαμά με αφήνει στο γήπεδο. Μπαίνω στα αποδυτήρια και βρίσκω τα παιδιά. Υπάρχει στην ατμόσφαιρα μία αίσθηση αισιοδοξίας και δυναμισμού. Νιώθω σίγουρη για αυτόν τον αγώνα πλέον! Μετά από την απώλεια τόσων βαθμών, σφίξαμε και γίναμε ομάδα. Καταλάβαμε ότι πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια κι έτσι τώρα είμαστε έτοιμοι!

Σε μισή ώρα ο αγώνας ξεκινάει και βρισκόμαστε στη σέντρα με τον Άλεξ! Κοιταζόμαστε και ο Άλεξ μου κλείνει το μάτι.

-Έτοιμη; μου ψιθυρίζει.

-Απόλυτα! του λέω και του κλείνω κι εγώ το μάτι.

-Θα τα καταφέρουμε! με ενθαρρύνει και μετά το σφύριγμα του διαιτητή μου δίνει την πρώτη πάσα του παιχνιδιού.

Ο αγώνας ξεκινάει και όσο περνάει η ώρα εξελίσσεται σε πολύ πιο εύκολη υπόθεση, θεωρητικά τουλάχιστον γιατί παρόλο που τους παίζουμε μονότερμα και τους έχουμε κλείσει στην περιοχή τους το γκολ δεν έρχεται. Όμως, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε! Στο 20' δεν την γλιτώνουν! Ο Άλεξ με ατομική προσπάθεια και ένα δυνατό σουτ με πολλά φάλτσα, αιφνιδιάζει τον τερματοφύλακα και γράφει το 1-0! Όλη η ομάδα γινόμαστε ένα και πέφτουμε πάνω στον Άλεξ! Αφού τελειώσουν οι πανηγυρισμοί πλησιάζω τον Άλεξ..

-Πολύ καλή δουλειά αρχηγέ!

-Ότι μπορούσα έκανα μόνο! λέει με ένα αίσθημα σιγουριάς.

-Τους έχουμε έτσι; τον ρωτάω.

-Το επόμενο δικό σου! μου λέει πιάνοντάς με από τον ώμο.

Και ναι τώρα νιώθω πιο σίγουρη από ποτέ ότι θα νικήσουμε! 

Ο αγώνας συνεχίζεται στους ίδιους περίπου ρυθμούς με πριν. Η Βέροια αποδεικνύεται πιο εύκολη αντίπαλος από ό,τι περιμέναμε και από ό,τι είχαμε ακούσει, ειδικά αφού πήραμε το προβάδισμα! Και λίγο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου έρχεται και το δεύτερο γκολ, ξανά από τον Άλεξ αλλά από δική μου έμπνευση! Κερδίζουμε φάουλ έξω από την περιοχή και ο Άλεξ αναλαμβάνει να το εκτελέσει. Στο μυαλό μου έρχεται αυτό που κάναμε πάντα με τον Άγγελο, και πάντα πετύχαινε! Πλησιάζω τον Άλεξ, καθόλου σίγουρη όμως για το αν θα δεχτεί.