Όταν όλα αλλάζουν

63. Εντάσεις στην Τούμπα...

Γυρίζω επιτέλους στο σπίτι μετά την προπόνηση και νιώθω πραγματικά εξαντλημένη. Μπαίνω να κάνω ένα ζεστό μπάνιο και μετά παίρνω την γενναία απόφαση να διαβάσω για το πρόχειρο της Βιολογίας, την οποία απεχθάνομαι πλήρως και για αυτό δεν ευθύνεται το γεγονός ότι είμαι θεωρητική κατεύθυνση. Από πάντα είχα μια περίεργη σχέση με αυτό το «υπέροχο μάθημα». Πριν όμως ξεκινήσω το διάβασμα, αδειάζω το σάκο της προπόνησης, για να βάλω στα άπλυτα τα ρούχα της προπόνησης. Όταν τα βγάζω όλα και ετοιμάζομαι να κλείσω το σάκο, το βλέμμα μου πέφτει σε έναν άσπρο φάκελο, στον πάτο του σάκου. Γεμάτη περιέργεια, τον αρπάζω και τον ανοίγω βιαστικά για να δω το περιεχόμενο. Μόλις καταλαβαίνω, ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου και είμαι σίγουρη ότι έχω πάρει την πιο χαζοχαρούμενη φάτσα που θα μπορούσα. Μέσα στο φάκελο υπάρχουν δύο εισιτήρια για τον αγώνα ΠΑΟΚ - ΠΑΣ Γιάννινα που είναι την Τετάρτη, σε δυο μέρες εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Ο Άλεξ προφανώς με είχε ακούσει που γκρίνιαζα στον αδερφό μου να μου βρει πάση θυσία εισιτήριο για τον αγώνα. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να έχανα τον αγώνα που θα έδινε ο αδερφός μου εδώ! Όμως είχε δημιουργηθεί ένα θέμα με τα εισιτήρια και ο Ιάσονας αδυνατούσε να μου εξασφαλίσει ένα. Πώς μπορώ μετά να μην λατρέψω τον Άλεξ, όταν επιμελήθηκε το θέμα κάνοντάς μου έκπληξη;

Βρίσκω το κινητό μου και αμέσως τον παίρνω τηλέφωνο. Το σηκώνει σχεδόν αμέσως και μπορώ να καταλάβω το άγχος που υπάρχει στη φωνή του.

-Ναι;

-Μωρό μου, δεν το πιστεύω! Αυτό που σκέφτηκες είναι υπέροχο! Σε ευχαριστώ τόσο πολύ..

-Επιτέλους, νόμιζα ότι άνοιξε η γη και κατάπιε τα εισιτήρια. Τώρα θυμήθηκες να ανοίξεις το σάκο;

-Ναι και είσαι και τυχερός που τον άνοιξα.

-Δεν γίνεται να μην τον άνοιγες! Είχες μέσα τις φόρμες της προπόνησης, ιδρωμένες και βρώμικες. Δεν είχα ιδέα ότι είσαι τόσο βρωμιάρα! με πειράζει.

-Κι εγώ σ' αγαπάω Άλεξ! Το γεγονός όμως ότι έκλεισες στη θύρα του ΠΑΟΚ...

-Ναι συγγνώμη που δεν έχω διασυνδέσεις με τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας σου!

-Πλάκα σου κάνω ρε μωρό μου!

-Μμ..

-Έλα τώρα, μου κρατάς μούτρα;

-Όχι βέβαια! Πώς θα μπορέσω να κρατήσω μούτρα σε μια βρωμιάρα;

-Άλεξ!! φωνάζω θιγμένη.