90. (α) Πλησιάζουν γενέθλια!

3.1K 321 45
                                    


Ένα μήνα μετά

Βγαίνω αγκαλιά με τον Άλεξ από την πόρτα του σχολείου για τελευταία φορά φέτος μιας και οι εξετάσεις έφτασαν σήμερα στο τέλος. Τώρα έχουμε αρκετό καιρό για να χαλαρώσουμε και να ξεκουραστούμε.

-Θέλεις να πάμε να βρούμε τα παιδιά; με ρωτάει την ώρα που βγαίνουμε από το σχολείο.

-Η αλήθεια είναι ότι βαριέμαι λίγο, αλλά αν θέλεις να πάμε!

-Όχι, εγώ να δεις πώς βαριέμαι. Θα μαζευτεί όλη η τάξη, δεν έχω καμιά όρεξη.

-Ωραία, πάμε καμιά βόλτα τότε;

-Δεν πάμε να αράξουμε στο σπίτι μου; Λείπουν οι δικοί μου.

-Και δεν πάμε;

Φτάνουμε στο σπίτι του Άλεξ και – αφού κάνει μια ώρα να βρει κλειδιά να ξεκλειδώσει όλες τις πόρτες, να απενεργοποιήσει το συναγερμό – καταφέρνουμε να μπούμε μέσα.

-Μωρό μου, βολέψου στον καναπέ, μέχρι να φτιάξω εγώ καφέδες.

-Φτιάχνει και καφέδες το μωρό μου;

-Για ποιον με πέρασες;

-Καλά καλά, πρόσεχε μην πάθεις τίποτα από την πολλή μετριοφροσύνη.

-Αν δεν δεις τα αποτελέσματα μην μιλάς.. λέει και χάνεται στην κουζίνα.

Επιστρέφει λίγα λεπτά αργότερα με δυο καφέδες και μου προσφέρει τον έναν.

-Και για πες, τι σκέφτεσαι να κάνεις στα γενέθλιά σου;

-Πώς σου ήρθε αυτό;

-Τι πώς μου ήρθε βρε μωρό μου; Σε δυο μέρες, είναι το ξέχασες;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ξεχάσει τα γενέθλιά μου, αλλά δεν είμαι και τόσο ενθουσιασμένη φέτος. Κάθε χρόνο η μέρα αυτή ήταν ξεχωριστή και γεμάτη μιας και το πάρτι γενεθλίων μου και του Άγγελου δεν ήταν μόνο πάρτι γενεθλίων αλλά και το πάρτι έναρξης του καλοκαιριού, της ανεμελιάς και της διασκέδασης. Το οργανώναμε στο σπίτι του Άγγελου που έχει έναν τεράστιο κήπο και καλούσαμε όλους τους φίλους μας. Το πάρτι ξεκινούσε στις 20 Ιουνίου το απόγευμα, που ήταν η μέρα των γενεθλίων του Άγγελου και τελείωνε ξημερώματα της 21ης Ιουνίου που ήταν η δική μου μέρα. Τα γενέθλιά μου, λοιπόν, είναι συνυφασμέα με τον Άγγελο και φέτος θα είναι η πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, που θα τα γιορτάσουμε χωριστά. Πέρα από το γεγονός ότι δεν θα είμαι καν καλεσμένη στο πάρτι του Άγγελου, το να πήγαινα θα μου δημιουργούσε τεράστια προβλήματα με τον Άλεξ αφενός και θα ένιωθα κι εγώ η ίδια πολύ περίεργα.

Όταν όλα αλλάζουνМесто, где живут истории. Откройте их для себя