Όταν όλα αλλάζουν

27. Τιμωρία!

Ξύπνησα με τον εφιαλτικό ήχο του ξυπνητηριού μου, ξέροντας ότι θα με περιμένει μια πολύ δύσκολη μέρα. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια, ντύθηκα και ετοιμάστηκα για το σχολείο. Η Ολίβια μου χτύπησε το κουδούνι. Πήρα όπως όπως τα κρουασανάκια που είχε αφήσει η μαμά στο τραπέζι και κατέβηκα.

-Καλημέρες!! Τι κάνει η ποδοσφαιρίστριά μας;

-Καλημέρα Ολίβια..

-Κουρασμένη;

-Πολύ.. Εσύ τι κάνεις;

-Βρίζω την τύχη μου γιατί πρέπει να πάμε σχολείο.

-Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου σήμερα.

-Ο φίλος σου έφυγε;

-Έφυγε χτες το μεσημέρι.

-Κρίμα..

-Μαζέψου Ολίβια!

-Έλα βρε πλάκα κάνω..

-Με αυτόν τον Φώτη τι γίνεται;

-Τίποτα!

-Γιατί έτσι;

-Θέλεις στα αλήθεια να ακούσεις;

-Για να ρωτάω..

-Την προηγούμενη εβδομάδα ένα βράδυ ετοιμαζόμουν να βγω με μια φίλη. Θα ήταν γύρω στις έντεκα. Μένω στον τρίτο, απέναντι από το διαμέρισμα των γονιών του. Βέβαια οι γονείς του αυτήν την περίοδο ζουν στο χωριό οπότε έχει το σπίτι δικό του. Είχα ετοιμάσει και επίσκεψη, με έτοιμη δικαιολογία αλλά...

-Αλλά;

-Καλώ λοιπόν το ανσανσέρ, ήταν κατειλημμένο, αλλά ανέβαινε. Μέχρι να έρθει άνοιξα το κινητό μου να χαζέψω, όταν κάποιος από μέσα ανοίγει την πόρτα έχοντας πλάτη προς εμένα, ενώ είχε αγκαλιά μια κοπέλα.

-Ο Φώτης;

-Ναι! Εγώ έπαθα σοκ, αλλά η Ολίβια δεν τα χάνει ποτέ! Οπότε όπως έβγαιναν, ή προσπαθούσαν να βγουν γιατί έτρωγε ο ένας τον άλλον, ξεροβήχω διακριτικά, για να με ακούσουν. Γυρνάει ο Φώτης, με βλέπει και μου λέει "Α.. γεια σου Ολίβια!"

-Χαχαχα! Και;

-Του λέω χαλαρή : "Γεια σου Φώτη!" Μου λέει: "Να σας συστήσω. Από εδώ η Κατερίνα, Κατερίνα από εδώ η Ολίβια". "Χάρηκα!" μου λέει αυτή. "Καλά να περάσετε!" τους είπα και μπήκα στο ασανσέρ κυρία.

-Είσαι τρελή!

-Δεν άντεξα!

-Χαλάρωσε.. μπορεί να μην είναι σοβαρό!

-Δεν με νοιάζει! Δεν πρόκειται να σκάσω για τα μάτια του Φώτη!

-Έτσι κοπέλα μου! Θα βρεις καλύτερον!