Όταν όλα αλλάζουν

85. (α) Ημιτελικός Ολυμπιακός - ΠΑΣ

Πέμπτη πρωί

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις εφτά και μισή και σηκώνομαι με το ζόρι να ετοιμαστώ. Από τη Δευτέρα που είμαστε εδώ έχει συσσωρευτεί αρκετή κούραση μέσα μου, αλλά σήμερα είναι η τελευταία μέρα προπόνησης και θα είμαστε πιο χαλαροί. Το απόγευμα στις έξι είναι ο πρώτος ημιτελικός, μεταξύ ΠΑΣ και Ολυμπιακού, και αύριο την ίδια ώρα παίζουμε εμείς με τον Παναθηναϊκό. Ο Χρήστος μας έχει πεθάνει στην προπόνηση όλες αυτές τις μέρες αλλά όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει γιατί είμαστε εδώ και έχουμε συγκεντρωθεί απόλυτα στο στόχο μας που είναι η αυριανή νίκη. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν νιώθω αγχωμένη, αλλά ξέρω πως μόλις τελειώσουμε από τη σημερινή προπόνηση θα με καταβάλει άγχος που ελπίζω να λειτουργήσει παραγωγικά αύριο. Το απόγευμα θα παρακολουθήσουμε τον αγώνα του ΠΑΣ και του Ολυμπιακού και τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Θέλω το καλύτερο φυσικά για την παλιά μου ομάδα, όμως αν καταφέρει να περάσει στον τελικό υπάρχει πιθανότητα να βρεθούμε αντίπαλοι. Φυσικά, όμως, ο Ολυμπιακός έχει ξεκάθαρο προβάδισμα και είναι το φαβορί για την πρόκριση. Παρόλα αυτά όλα θα κριθούν στο γήπεδο και μέχρι τότε δεν μπορώ παρά να εύχομαι για τον ΠΑΣ.

Παίρνω τηλέφωνο τον Άλεξ για να κατεβούμε μαζί. Όταν το σηκώνει η φωνή του ίσα που ακούγεται και καταλαβαίνω αμέσως ότι κοιμόταν.

-Μωρό μου καλημέρα! Κοιμάσαι ακόμη; τον ρωτάω ελπίζοντας να μου πει ότι είναι έτοιμος.

-Τι ώρα είναι;

-Σε πέντε λεπτά πρέπει να είμαστε κάτω!! του λέω τρομοκρατημένη.

-Κλείσε να ετοιμαστούμε!

-Έρχομαι από εκεί, κλείσε.

Παίρνω το σάκο μου, το κινητό και την κάρτα του δωματίου και τρέχω στο 310. Χτυπάω την πόρτα και αμέσως μου ανοίγει ο μισοντυμένος Άλεξ.

-Βάλε καμιά μπλούζα πάνω σου γιατί θα σε ρίξω στο κρεβάτι πρωί πρωί!! Καλημέρα Πάνο.. λέω και προχωράω μέσα στο δωμάτιο για να μαζέψω το σάκο του.

Ρίχνω μέσα ό,τι βλέπω στο οπτικό μου πεδίο που θα του χρειαστεί στην προπόνηση, κλείνω το σάκο, παίρνω το κινητό του και φωνάζω για να φύγουμε. Ο Άλεξ όμως τότε βγαίνει από το μπάνιο και ο Πάνος δεν έχει πάρει ακόμη σειρά. Αναστενάζω και ξεκινάω να μαζεύω και το σάκο του Πάνου. Πετάω μέσα ό,τι βρω – μπορεί να έχω μαζέψει και ολόκληρο το δωμάτιο μέσα σε αυτούς τους δύο σάκους – φορτώνομαι τους τρεις σάκους και ετοιμάζομαι να βγω.