Όταν όλα αλλάζουν

68. Ένας τραυματισμός, ένας χωρισμός τελικά!

-Λοιπόν, έχουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων... λέει και είμαι έτοιμη να καταρρεύσω.

-Πείτε μας γιατρέ, τι έδειξαν οι εξετάσεις; τρέμει από την αγωνία της η κυρία Κατερίνα.

-Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά, όμως πρέπει να το διαπιστώσουμε και στην πράξη.

-Δηλαδή; πετάγομαι εγώ.

-Δηλαδή στην μαγνητική εξέταση δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε εσωτερικό αιμάτωμα, ούτε τραυματισμός στο νωτιαίο μυελό, όμως ο Άγγελος αισθάνεται αδύναμα τα πάνω και τα κάτω άκρα του. Μας είπε ότι δεν νιώθει καθόλου τα πόδια του και όταν του είπαμε να μας σφίξει το χέρι δεν είχε αρκετή δύναμη για να το κάνει, ίσα που μπόρεσε να κρατήσει το στυλό.

-Τι; σχεδόν πέφτει λιπόθυμη η κυρία Κατερίνα, ενώ εγώ στηρίζομαι στον Άρη.

-Μισό λεπτό κυρία μου, να σας εξηγήσω! Αυτό είναι ένα από τα συμπτώματα της διάσεισης, αλλά συνήθως υποχωρεί μετά από τις πρώτες ώρες, όμως το γεγονός ότι έχουν περάσει οκτώ ώρες είναι ανησυχητικό, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε.

-Να περιμένουμε τι; Πότε θα ξαναβρεί τις αισθήσεις του; Θα μείνετε έτσι άπραγοι; Τι σόι γιατροί είστε; φωνάζω χωρίς καν να το καταλάβω.

-Άρια! Ηρέμησε! προσπαθεί να με ηρεμήσει ο Άρης.

-Τι να ηρεμήσω; Ολόκληρη ιατρική και δεν μπορεί να κάνει κάτι για να μπορέσει να σταθεί όρθιος; Να τα χέσω τα πτυχία σας! ωρύομαι, ενώ ο Άρης και η μάνα μου προσπαθούν να με συγκρατήσουν.

-Κι εσύ πρέπει να είσαι η κοπέλα του σωστά; με ρωτάει ο αντιπαθητικός γιατρός.

-Λογαριασμό θα σας δώσω; συνεχίζω την επίθεση προς το μέρος του.

-Κορίτσι μου, πρέπει να ηρεμήσεις, εδώ είναι νοσοκομείο!

-Εγώ το ξέρω, εσείς το ξέρετε;

-Φυσικά και το ξέρουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε, πρέπει να μας έχετε εμπιστοσύνη.

-Μπορούμε να τον δούμε; ρωτάει η μητέρα του βάζοντας τέλος στον άτυπο καβγά μου με το γιατρό του Άγγελου.

-Ναι, αλλά για λίγο. Δεν πρέπει να τον κουράσετε. Αποφασίστε ποιοι δύο θα μπείτε, χωριστά όμως και από δύο λεπτά.

Θέλω απεγνωσμένα να τον δω, αλλά φυσικά σέβομαι την επιθυμία των γονιών του και δεν κουνιέμαι από τη θέση μου, όταν η κυρία Κατερίνα ξεκινάει για το δωμάτιο του Άγγελου. Ενώ κάθομαι ξανά στο κάθισμά μου, έτοιμη να βάλω τα κλάματα πάλι με πλησιάζει ο πατέρας του.