Όταν όλα αλλάζουν

59. Επισκέψεις!

- Και δηλαδή τώρα που θα έρθει ο κολλητός σου θα με έχεις στο φτύσιμο; με ρωτάει ο Άλεξ που βρίσκεται κάτω από μια μπάρα με βάρη, στο γυμναστήριο της ομάδας.

-Όχι βρε μωρό μου! Χαζή είμαι να σε αφήσω τώρα που σε βρήκα; του λέω ενώ σε λίγα λεπτά συμπληρώνουμε τρεις ώρες ατομικής προπόνησης.

-Ναι καλά.. παραπονιέται ο γλυκός μου.

-Μην είσαι βλάκας παιδί μου! Μόλις τελειώσουμε θα πάω να τον πάρω και θα πάμε για ένα καφέ. Το βράδυ θα βγούμε κανονικά, όπως κανονίσαμε με τα παιδιά! Εκτός αν η μάνα μου επιμένει στην τιμωρία.. Αλλά πιστεύω λόγω Άρη να υποχωρήσει.

-Και θα μας φέρεις και τον Άρη;

-Άλεξ! Ο Άρης είναι κολλητός μου και επειδή έχουμε τρεις ώρες εδώ μέσα και τα νεύρα μου δεν είναι καθόλου καλά, μαζέψου για να μην πλακωθούμε!

-Καλά, καλά.. Τουλάχιστον θα σε δω το βράδυ! Αν δεν ερχόταν η μάνα σου δεν θα σε άφηνε να βγεις! Οπότε ας δω τη θετική πλευρά.

-Αλεξάκο ζηλεύεις;

-Όχι βέβαια!

-Ζηλεύεις, ζηλεύεις! φωνάζω θριαμβευτικά.

-Δεν ζηλεύω!

-Τότε γιατί έχεις πρόβλημα που θα έρθει ο Άρης;

-Γιατί... γιατί...

-Γιατί;

-Γιατί... ζηλεύω γαμώτο ναι!

-Χα! Ζηλεύεις!

-Ναι ρε γαμώτο! Ξέρω πόσο δεμένοι είστε και δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι θα σε αγκαλιάζει και θα είστε όλη τη μέρα μαζί και..

-Μωρό μου εσύ! του λέω και του τσιμπάω το μάγουλο.

-Έλα μην με κοροϊδεύεις!

-Είσαι πολύ γλυκός όταν ζηλεύεις!

-Υποσχέσου μου ότι δεν θα σε αγγίξει! Και δεν θα κοιμηθείτε μαζί! Και μην γελάς.. Δεν είναι αστείο.

-Εντάξει μωρό μου! Ό,τι πεις.. Αλλά θα είσαι κύριος μαζί του.

-Θα προσπαθήσω.

-Σε λατρεύω! του λέω αυθόρμητα και του δίνω ένα φιλί.

Τελειώνουμε τις ασκήσεις και βγαίνουμε από το γυμναστήριο και για να βρούμε την υπόλοιπη ομάδα που προπονείται στο γήπεδο. Ναι, είναι η τελευταία μέρα της καταραμένης τιμωρίας! Μία εβδομάδα τώρα δεν έχουμε ακουμπήσει μπάλα και εγώ κοντεύω να τρελαθώ. Δεν γίνεται οι άλλοι να παίζουν κι εμείς να τρέχουμε και να ξεσκιζόμαστε σε ασκήσεις δύναμης. Την Τρίτη είχα θολώσει εντελώς, για αυτό πήρα μια μπάλα, τηλεφώνησα στον Άλεξ και πήγαμε στο πέντε επί πέντε της γειτονιάς. Καθίσαμε δύο ώρες και πραγματικά μετά ήμουν άλλος άνθρωπος! Το επαναλάβαμε και τις επόμενες μέρες, παρά την κούραση που ήδη είχαμε από τις εξαντλητικές προπονήσεις.