Όταν όλα αλλάζουν

66. (α) Εθνική Under 19

«Ντριν!» Ο λυτρωτικός ήχος του κουδουνιού σημαίνει τη λήξη της δεύτερης ώρας και αυτόματα πετάγομαι πάνω!

-Αριάδνη! Δεν τελείωσα ακόμη, κάτσε κάτω, μου λέει η στριμμένη η Αγγλικού.

Ναι, καλά θυμάστε. Αυτήν με την οποία είχε τσακωθεί και ο Άλεξ.

-Χτύπησε το κουδούνι. Το διάλειμμα είναι δικαίωμα του μαθητή και δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μας το στερείτε! Και το όνομά μου είναι Άρια, ευχαριστώ! λέω καθώς παίρνω το σάκο μου και βγαίνω από την τάξη.

-Απουσία αμέσως! Για να μάθεις να αυθαδιάζεις!

-Μου βάζετε απουσία ενώ έχει χτυπήσει το κουδούνι;

-Το μάθημα τελειώνει όποτε πω εγώ Χρηστίδου, κατάλαβες;

-Ω, καλά, βάλτε μου απουσία. λέω και αποχωρώ από την τάξη ακούγοντας την υστερική να με στολίζει λες και είμαι χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Τζάμπα ήρθα, αφού την πήρα την απουσία. Βασικά, μη γελιόμαστε. Ήρθα για να χαιρετήσω τον Άλεξ πριν φύγω. Εντάξει, και τον Πάνο και την Έλενα και την Ολίβια.. Κυρίως αυτούς. Τρέχω στην τάξη του Άλεξ να τον βρω και κατεβαίνουμε κάτω να βρούμε και τους υπόλοιπους. Αφού με χαιρετάνε και μου εύχονται καλή τύχη ο Άλεξ με συνοδεύει μέχρι έξω όπου θα με περιμένει ο Χρήστος.

-Είσαι σίγουρα εντάξει που θα ταξιδέψεις με αυτήν την ηλίθια; με ρωτάει.

-Την ηλίθια πρώην σου, μία από τις πολλές ηλίθιες πρώην σου;

-Δεν είναι πρώην μου! Απλά κάναμε κάτι..

-Στο δωμάτιό μου! Γαμώτο είσαι απαίσιος! του φωνάζω ενώ θυμάμαι τι έκαναν πριν λίγους μήνες στο ξενοδοχείο που είχαν συγκεντρωθεί οι εθνικές ομάδες.

Γαμώτο! Το είχα σχεδόν ξεχάσει. Ή τουλάχιστον είχα επιλέξει να το ξεχάσω. Το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι μου καθώς θυμάμαι που τους έπιασα στο δωμάτιό μας να το κάνουν. Δηλαδή μόλις είχαν τελειώσει να το κάνουν. Αυτόματα το χέρι μου σηκώνεται και προσγειώνεται στο μάγουλο του Άλεξ. Χριστέ μου, τι κάνω;

-Άρια; Τι κάνεις;

-Τι κάνω; Θεέ μου συγγνώμη, Άλεξ!

-Είσαι τρελή;

-Όχι, εσύ είσαι! Δεν γίνεται να το έκανες με αυτήν στο δωμάτιό μου!

-Ήταν και δικό της.

-Και δικό μου όμως!

-Ήσουν κάτω με τον Άγγελο και ένας Θεός ξέρει τι κάνατε.