Όταν όλα αλλάζουν

87. Ημιτελικός: ΠΑΟ - ΠΑΟΚ

Πλευρά Άριας:

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει ταυτόχρονα με του Άλεξ στις οκτώ ακριβώς.

-Καλημέρα.. μουρμουρίζω προσπαθώντας να ανοίξω τα μάτια μου.

-Καλημέρα μωρό μου! λέει αφού καταφέρει να κλείσει το ξυπνητήρι του και μου δίνει ένα φιλί.

-Πρέπει να πας στο δωμάτιό σου, του λέω και τραβάω την κουβέρτα από πάνω μας, για να σηκωθεί.

-Ναι, πρέπει. Πιστεύω να έχει ξυπνήσει ο Πάνος.

-Πάρ' τον τηλέφωνο. Έτσι κι αλλιώς σε λίγο πρέπει να σηκωθεί κι αυτός.

-Τι ώρα έχουμε ραντεβού;

-Στις εννιάμισι φεύγουμε.

-Ωραία, τι ώρα θα κατέβουμε για πρωινό;

-Θα σηκωθώ στις οκτώμισι, σε ένα τέταρτο θα είμαι έτοιμη. Έλα να με πάρεις να κατεβούμε μαζί.

-Εντάξει. Άντε καλή συνέχεια στον ύπνο.. λέει και μου δίνει ένα φιλί, σκεπάζοντάς με ταυτόχρονα.

Σιγουρεύομαι ότι είναι ενεργή η αφύπνιση των οκτώμισι και πέφτω για ύπνο ξανά. Σκέψεις για το προηγούμενο βράδυ έρχονται στο μυαλό μου και αυτόματα ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο κοιμισμένο πρόσωπό μου. Κι αν είχαμε προφυλάξεις; Θα είχε γίνει όντως; Αποκλείεται! Σήμερα είναι ο ημιτελικός. Θα το σκεφτόμασταν όμως αυτό ή θα περνούσε στα αζήτητα; Πάντως το θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αφού δεν ήταν προετοιμασμένος, δεν σκέφτεται μόνο αυτό για τη σχέση μας. Αυτό για τον Άλεξ, που έχει τη φήμη του σπεσιαλίστα στο κρεβάτι, είναι αν μη τι άλλο σημαντικό. Είμαστε μαζί τεσσεράμισι μήνες και δεν έχουμε κάνουμε τίποτα παραπάνω. Οι φόβοι μου δεν επιβεβαιώθηκαν. Φοβόμουν μήπως είμαι μία ακόμα από αυτές που έχουν περάσει από το κρεβάτι του. Φοβόμουν μήπως τα αισθήματά μου δεν είναι αμοιβαία και μετά από δύο εβδομάδες θα με παρατήσει. Κι όμως πέρασε τόσος καιρός. Σαν χτες μου φαίνεται εκείνη η μέρα στο πάρκο..

Δεν είναι ώρα για αναπολήσεις όμως. Έχω μισή ώρα να κοιμηθώ και πρέπει να την εκμεταλλευτώ. Εξάλλου τι σημασία έχει να το αναλύω τόσο; Κάποια στιγμή θα γίνει, απλά πρέπει μέχρι τότε να το έχουμε συζητήσει και να έχω ετοιμαστεί ψυχολογικά. Τώρα το μόνο που έχει σημασία είναι ο ημιτελικός. Σκεπάζομαι καλά, γυρνάω πλευρό και επιβάλλω στον εαυτό μου να κοιμηθεί λίγο ακόμη.

Λίγα λεπτά αργότερα το ξυπνητήρι χτυπάει. Πετάγομαι πάνω και ετοιμάζομαι μέσα σε ένα κλίμα υπερέντασης που είμαι σίγουρη ότι δεν πρόκειται να εκλείψει πριν μπω στα αποδυτήρια για να ετοιμαστώ για τον αγώνα. Περιμένω τον Άλεξ και μαζί κατεβαίνουμε για πρωινό. Στις εννιάμισι φεύγουμε για την τελευταία προπόνηση πριν τον μεγάλο αγώνα και είναι πλέον ολοφάνερο το άγχος και η υπερένταση που μας έχει καταβάλει όλους. Φτάνουμε στο γήπεδο, πηγαίνω να αλλάξω στα αποδυτήρια και βγαίνω πρώτη στον αγωνιστικό χώρο, πέφτοντας πάνω στο Χρήστο.