Όταν όλα αλλάζουν

73. (α) Αφίξεις στα Γιάννενα!

Πλευρά Άλεξ

(Νωρίτερα...)

Τελειώνουμε την προπόνηση και πηγαίνω στα αποδυτήρια να αλλάξω. Ψάχνω στο κινητό μου ένα σημάδι ζωής από εκείνη, αλλά τίποτα! Δοκιμάζω να της τηλεφωνήσω μία φορά ακόμα. Καμία απάντηση! Αμάν ρε Άρια! Δεν μπορείς να μη μου δίνεις ούτε το δικαίωμα να σου μιλήσω. Ξαφνικά νιώθω έντονα την ανάγκη να ξεσπάσω κάπου. Το πρώτο πράγμα που την πληρώνει είναι το κινητό. Δεν με νοιάζει καν αν έσπασε, έτσι κι αλλιώς αν δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί της μου είναι εντελώς άχρηστο! Σειρά έχει μετά ο τοίχος. Όταν η γροθιά μου συναντάει τον τοίχο, πνίγω μια κραυγή πόνου. Δεν θέλω να με ακούσουν οι υπόλοιποι στα ντουζ. Κάθομαι για μια στιγμή στον πάγκο προσπαθώντας να ηρεμήσω. Δεν αντέχω να είναι μακριά μου, δεν αντέχω να μην είναι εδώ, δεν αντέχω να μην ξέρω τι κάνει, πού βρίσκεται και με ποιον. Θα πάω στα Γιάννενα! Τέλος! Δεν μπορώ να την αφήσω εκεί, δεν αντέχω να είμαστε χωρισμένοι για ένα ψέμα που ξεστόμισα χωρίς καν να το σκεφτώ. Μαζεύω γρήγορα τα πράγματά μου και βγαίνοντας πέφτω πάνω στον Πάνο.

-Το βράδυ υποτίθεται ότι θα κοιμηθώ στο σπίτι σου! τον ενημερώνω.

-Τί; Γιατί; Όχι Άλεξ, εγώ δεν σε καλύπτω για να πας και να κοιμηθείς με όποια..

-Πάω Γιάννενα! τον διακόπτω και φεύγω πριν με ταράξει στις ερωτήσεις.

Παίρνω το αστικό για το σπίτι, πρέπει να αλλάξω, να πάρω λεφτά και να δω πότε έχει λεωφορείο. Βλέπω στο ίντερνετ ότι φεύγει ένα για Γιάννενα στις εφτά. Και η ώρα είναι έξι παρά δέκα. Πρέπει να βιαστώ!

Λίγες ώρες αργότερα:

Σε μισή ώρα φτάνουμε, είπε ο οδηγός. Ήρθε η ώρα να δράσω! Ρίχνω τα μούτρα μου και μπαίνω -από το μισοδιαλυμένο κινητό μου- στο Facebook για να στείλω μήνυμα στον φίλο της τον Άρη. "Σε μισή ώρα φτάνω Γιάννενα. Θέλω να δω την Άρια και πρέπει να με βοηθήσεις." του στέλνω και περιμένω την απάντηση, η οποία έρχεται μετά από λίγα λεπτά. "Ξέχασέ το! Η Άρια δεν θέλει να σε δει. Έφυγε για κάποιο λόγο, οπότε γύρνα στη Θεσσαλονίκη όπως είσαι!" Το ίδιο αγύριστο κεφάλι με την Άρια! Τώρα καταλαβαίνω πώς ταιριάζουν έτσι.

"Δεν φεύγω αν δεν της μιλήσω. Ακόμα κι αν δεν με βοηθήσεις θα τη βρω! Οπότε απλά βοήθησέ με. Ήρθα εδώ για τη φίλη σου και αν θέλεις το καλό της πρέπει να με βοηθήσεις!" Προσπαθώ να είμαι ευγενικός, μόνο και μόνο επειδή τον έχω ανάγκη.

"Το καλό της δεν είσαι εσύ. Αν ήσουν δεν θα την είχες κάνει να φύγει. Δεν πρόκειται να σε φέρω σε επαφή με την Άρια, έχει τελειώσει μαζί σου!" μου απαντάει και με εκνευρίζει τόσο πολύ! Ποιος νομίζει ότι είναι;