Όταν όλα αλλάζουν

44. Πίσω στη Θεσσαλονίκη

Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω στο σπίτι, όπου βρίσκω τη μαμά στο σαλόνι να χαζεύει στην τηλεόραση. Έπρεπε να λύσω το θέμα μια και καλή..

-Γεια σου μαμά..

-Κορίτσι μου ήρθες; Επιτέλους! Μου έλειψες πολύ, μην ξαναφύγεις έτσι! Ξέρεις πόσο τρόμαξα; Ευτυχώς με ειδοποίησε η Κατερίνα! λέει και με αγκαλιάζει, όμως εγώ ανταποκρίνομαι μηχανικά. Ο πάγος δεν έχει σπάσει ακόμα!

-Μαμά πρέπει να μιλήσουμε!

-Έχουμε να πούμε πολλά, κάθισε! Ξέρω ότι είσαι θυμωμένη μαζί μου και έχεις όλα τα δίκια του κόσμου. Θέλω όμως να σου εξηγήσω κάποια πράγματα και θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου!

-Σε ακούω..

-Ο Στέφανος, ο κύριος που ήταν εδώ την Κυριακή είναι ένας παλιός μου φίλος, δηλαδή είχαμε κάτι επιπόλαιο πριν τα φτιάξω με τον πατέρα σου, στο λύκειο. Αν θυμάσαι το καλοκαίρι είχαμε συνάντηση συμμαθητών και εκεί τον είδα ξανά. Είχε πραγματοποιήσει κι αυτός το ονειρό του, είχε μπει στη Νομική και αργότερα πήρε τα υνία του τεράστιου δικηγορικού γραφείου εδώ στη Θεσσαλονίκη, όταν ο πατέρας του βγήκε στη σύνταξη. Σε εκείνη τη συνάντηση, λοιπόν, τον είδα μετά από είκοσι οκτώ χρόνια και όταν του είπα ότι έγινα κι εγώ δικηγόρος μου πρότεινε να δουλέψω στο γραφείο του, νόμιζε ότι εξακολουθούσα να μένω εδώ. Εγώ σε πρώτη φάση αρνήθηκα φυσικά, όταν όμως χώρισα με τον πατέρα σου το είδα ως μια τεράστια ευκαιρία να κάνω ένα τεράστιο βήμα στην καριέρα μου και όντως έχω προχωρήσει πολύ και το χρωστάω στο Στέφανο αυτό!

Ναι και για να του το ξεπληρώσεις κοιμάσαι μαζί του, λέω από μέσα μου!

-Στην αρχή η σχέση μας ήταν τυπική, γρήγορα όμως έγινε φιλική. Στο πρόσωπο του Στέφανου βρήκα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που είχα χάσει τόσα χρόνια και που.. μου θύμισε τον παλιό μου εαυτό! Δεν ήμουν όπως είμαι τώρα Άρια, οι υποχρεώσεις, τα προβλήματα με άλλαξαν! Όμως με τον Στέφανο θυμηθήκαμε τα παλιά, όταν όλα ήταν ανέμελα και το σοβαρότερο πρόβλημα που μπορεί να είχαμε ήταν πού θα πάμε το Σάββατο ή τι θα φορέσουμε στο καλύτερο πάρτι της χρονιάς! Παλιές καλές εποχές! Ήμουν ξέγνοιαστη και ευτυχισμένη τότε..

-Μαμά μιλάς λες και ο μπαμπάς, εμείς σε είχαμε φυλακισμένη και σε κάναμε δυστυχισμένη!

-Δεν εννοούσα αυτό Άρια!

-Αλλά τι;

-Εσύ και ο Ιάσονας είστε ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου και ό,τι πολυτιμότερο έχω! Όλα αυτά τα χρόνια ήταν υπέροχο να σας βλέπω να μεγαλώνετε και είναι φοβερό ότι πλέον σχεδόν δεν με χρειάζεστε καν! Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια ήμουν ευτυχισμένη, όχι μόνο με εσάς αλλά και με τον πατέρα σου! Τον αγάπησα Άρια.. και δεν σου κρύβω ότι ακόμα τον αγαπώ! Όμως δεν πήγαινε άλλο ο γάμος μας κι αν δεν γινόταν αυτό με την Ντίνα θα χωρίζαμε έτσι κι αλλιώς. Τον τελευταίο καιρό δεν θυμίζαμε σε τίποτα παντρεμένο ζευγάρι!