Όταν όλα αλλάζουν

80. (γ) Διακοπές στα Γιάννενα

Πλευρά Άλεξ

-Καλημέρα μωρό μου! ακούω τη φωνή της να πλησιάζει όλο και περισσότερο και τη νιώθω να πηδάει στο κρεβάτι.

-Καλημέρα.. λέω μετά βίας χωρίς να ανοίξω τα μάτια και της δίνω ένα φιλί.

Για κλειστά μάτια πάντως καλό στόχο έχω.. Αν ο Χρήστος με διαολοστείλει καμιά μέρα από την ομάδα μπορώ να το γυρίσω σε μπάσκετ!

-Άλεξ, με ακούς ή ξανακοιμήθηκες;

Εντάξει, πρέπει να ξυπνήσω, σκέφτομαι άσχετα πράγματα.. Ανοίγω τα μάτια μου και την βλέπω να έχει ξαπλώσει δίπλα μου.

-Ελπίζω να μην κάνει καμιά έφοδο ο πατέρας σου όπως χτες.. λέω αγκαλιάζοντάς την.
-Μπα, είναι όλοι κάτω στον κήπο και ετοιμάζουν.. μου λέει και δεν μπορώ παρά να δυσανασχετίσω.

Δεν μου έφταναν τα χτεσινά με τον πατέρα της, σήμερα θα έχω να αντιμετωπίσω και όλη την οικογένεια του πρώην της..

~Flashback~

Το προηγούμενο βράδυ:

Μετά από μία επεισοδιακή νύχτα γυρίζουμε - νωρίς σχετικά - στο σπίτι του μπαμπά της Άριας. Μπαίνουμε ήσυχα μέσα για να μην τον ξυπνήσουμε, όμως τον βρίσκουμε στο σαλόνι να παρακολουθεί τηλεόραση.

-Καλώς τους! Δεν σας περίμενα από τώρα.. μας καλωσορίζει.

-Το διαλύσαμε νωρίς.. λέει η Άρια αποφεύγοντας τις λεπτομέρειες.

-Καλύτερα για να είστε ξεκούραστοι αύριο.

Ναι, έχουμε να γνωρίσουμε και τους πρώην συμπέθερους, την τύχη μου μέσα.
-Εμείς πάμε για ύπνο μπαμπά, καληνύχτα! λέει η Άρια και πάει να τον φιλήσει.

-Καληνύχτα σας! λέω ευγενικά.

-Καλόν ύπνο! μας εύχεται και ανεβαίνουμε πάνω.

Μπαίνουμε στο δωμάτιό της, πεθαμένοι από την κούραση, και πέφτω αμέσως στο κρεβάτι της ενώ αλλάζει.

-Βολεύτηκες; με ρωτάει ειρωνικά.

-Αμέ, είναι πολύ βολικό το κρεβάτι σου.

-Ναι, μόνο που πρέπει να ξεβολευτείς γιατί αν καταλάβει ο πατέρας μου ότι σου περνάει από το μυαλό να κοιμηθείς εδώ, θα σε στείλει πακέτο στη συμπρωτεύουσα! με προειδοποιεί.

-Απλά θα κάτσω για λίγο, δεν σκοπεύω να μείνω για ύπνο γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται να κοιμηθώ σε καμία περίπτωση αν ξαπλώσω δίπλα σου..