"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?"
"Başladık yine ya!"
Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu.
"Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
Saçımda dolaşan elleri hissettiğimde uyanıp zaten uykuyu çok seven biri olarak bu hareket beni daha çok mayıştırdığı için gözümü açmadan soluma döndüm ve kolumu yanımda oturan, kokusundan tanıdığım Kaya abimin gövdesinin üstüne attım. "Kalkman lazım Dora, hastaneye gideceğiz." "Of! Bunu dedin ya, zaten kalkmak istemiyorum iyice kalkasım kaçtı. Cidden bugün cuma mı, emin miyiz?" "Böyle yapma be güzelim, bak bugün boş günüm. Ben geleceğim seninle."
Yatakta oturur pozisyona geldim hemen. "Gerçekten mi!?" "Beni yanında bu kadar istediğini bilseydim bir gün bile yalnız bırakmazdım yavrum."
Bora abimle gerçekten çok iyi anlaşıyoruz hatta Kaya abimle de sürekli didişiyor gibi görünüyoruz ama sanırım Kaya abimin yanımda olması beni daha iyi hissettiriyor.
"Hadi şimdi kalk bakalım, bekliyoruz masada."
Kalkıp banyoda işlerimi halledip üstümü giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve kahvaltıya indim. "Günaydın!" "Günaydın kızım!"
Etrafa göz gezdirdim. Bora abim yoktu. "Abim yok mu?" "Yarınki maçı için antrenman yapmaya gitti." dedi Kaya abim.
Bu biraz moralimi bozmuştu çünkü abim normalde hastane günlerinde beni görmeden bir yere gitmezdi. Sofraya oturup kahvaltımı yaptım. "Hazırsan çıkalım mı güzelim?" "Olur abi. Motorunla gideceğiz di mi?" dedim heyecanla. "Tabii ki motorla gideceğiz abim. Bu fırsatı elinden almam." dedi göz kırparak.
Önce kasklarımızı taktık, sonra abim öne ben de arkasına bindim. "SIKI TUTUN! Çünkü birazdan yoldaki tüm tekerleklileri AS-FALT-TA AĞLATICAM!"
Gülerken arkadan abime sarıldım. Bu hissi o kadar seviyorum ki, günün birinde bir motorum olmazsa sanırım gözüm açık giderim.
Hastaneye geldiğimizde direkt odaya çıktık. "Bir gün burada kalacağımızı biliyorsun di mi bir tanem?" "Biliyorum önceden söylemişlerdi." "Sabah eve gideceğiz. Akşam abim gelirken kıyafet getirecek sana." "Abim geldiğinde gidecek misin?" diye sordum kocaman bakan ve cevap bekleyen gözlerimle. "Gözlerin 'gitme' derken hiçbir yere gitmeyeceğim bebeğim. Birlikte girdik, birlikte çıkacağız."
Gülümsediğim sırada içeriye doktor girdi. "Hoş geldin Dora, eğer üçüncü dozu da iyi karşılarsan gerçekten hepimiz umutlanmaya başlayabiliriz. Ama bunu görebilmemiz için bu geceyi burda müşahade altında geçirmen gerekiyor ve biraz zor bir gece olabilir. Şimdi hazır mısın?"
Derin bir nefes alıp verdim. "Hazırım gidebiliriz."
İlaç odasına geldiğimizde Ege yoktu. "Doktor amca! Ege?" "Arkanda!"
Arkamı döndüğümde rahatladım. Çünkü gerçekten bir an çok korkmuştum, kötü bir şey olduğunu düşünmüştüm. "Senin iyileştiğini görmeden bana hiçbir şey olmaz Dora Arkan." dedi gülümseyerek. "Bir an çok korktum."
