ABİLERİM (texting)

5.4

Güneşli bir sabaha açtım gözlerimi. Evde Bora abimin eksikliği olduğunu bilsem de, bugünlük bunu düşünmeyecektim çünkü bugün abimin sevgilisiyle tanışacaktık. Bu benim, hem kıskançlık hem de heyecan duygumu dibine kadar hissettiriyordu. Yataktan kalkıp pencereme ilerledim ve camımı açıp dışarıya kafamı uzattığımda Karan'ı gördüm. Gözlerim kocaman olurken aynı zamanda rüyada olup olmadığımı anlamaya çalışıyordum.

"KARAN!? Ne işin var burada?"

"Sevgilimizi de mi özleyemeyeceğiz?"

"Abim seni burada görürse ne yapar haberin var mı?"

"Öğreniriz bebeğim."

"KARAN! Tehlike sınırları içinde kelimelerine dikkat et yoksa mezara gireriz."

"Abin nasıl davranıyorsa, zıttını davranacağım bundan sonra."

Odamın kapısı çalınca Karan'a 'sus' işareti yapıp camı kapattım. Kapı açıldı ve Kaya abim içeri girdi.

"Ooo uyanmışsın."

"Ben mi sen mi abi? Asla uyanmayan kişi sensin bu evde."

"Heyecandan uyudun mu diye sorsana bir." Kaya abim susup benim duruşumu inceledi. Camın önünde dikilirken bir elim camın kulpunda, diğer elim nereye koyacağımı şaşırdığım için havadaydı.

"Sen ne yapıyorsun lan camın önünde tuhaf tuhaf?"

"Iıııı dışarı baktım abi."

"LAN, PENCERE AŞKI YAŞIYORUM DEME SAKIN! Yan evin oğluyla mı bakışıyorsun çık bakayım!"

"Abi, hayal gücün şaka mıdır ya?"

Rahat olmaya çalışıyordum ama Karan'ı görürse abimin törelerine göre ölüm hakkımız gelirdi. 

Camı açıp dışarı baktı ve tahminimden daha sakin bir şekilde döndü.

"Gerdin beni bak sabah sabah!"

Karan'ın orada olmadığını anlayınca rahatladım.

"Abi, camdan dışarı da mı bakamayacağım ben evde ya!?"

"Yok abim, camdan dışarı bak tabii de, birileriyle bakışıyorsun sandım kalbime indi."

Bunalmış bakışlarımla abime baktım.

"Sen gidip hazırlansana, sevgilin bize geliyor bugün." 

"Ne giyeceğimi bilemedim ondan geldim yanına ya."

"Abi saçmalama Allah bilir ne zamandır çıkıyorsunuz, sanki ilk buluşmanızmış gibi davranma. Gören de istemeye geliyorlar sanır." 

"Tamam ya senden de hayır gördüğümüz yok."

"Tomom yo sondon do hoyor gordoğomoz yok."

"DORA!"

"Ne?"

"Şımarma."

Kaya abim odadan çıktığı gibi camdan baktım Karan cidden görünmüyordu.

"DORA!"

Abimin bağırmasıyla odamdan çıktım. Merdivenin başına geldiğimde, Karan'ı görünce küçük dilim yutacaktım demek az bile kalır. Ben korkup gittiğini düşünürken eve girmesi şoku...

"Karan!?"

"Dori?"

"Ne işin var burada?"

"Seni görmeye geldim."

"LAN NE DİYON SEN OĞLUM?"

Karan'a özür diler bakışlar attığımda hala gülümsemeye devam ediyordu.