ABİLERİM (texting)

3.2

Medya
Kaya Arkan
..

Dağ evine geldiğimizde Kaya abim üst katta odasında yatmak istemedi. Salondaki koltuklardan birine onun için rahat bir yer hazırlıyorduk. Üst kattan çarşaf, yastık ve yorgan yüklenip aşağı inerken merdivenden düşmemek için kucağımda önümü kapatan eşyaları sağa çekip sol tarafımdan basamaklara bakmaya çalışıyordum.
"Abi, anneme bunların hiçbirini söylemediğimiz için öğrendiğinde bizi şişleyecek. Hiç aramadı mı?" dedim zar zor son basamağı da indiğimde.
"Aradı sevgilim, konuştum bir sorun olmadığını söyledim. Şişleyecek olsa bile şu an endişelenmelerini istemeyiz." dedi Bora abim.
"ABİ!?" dedim birden korkuyla. İkisi de birden bana döndü. "Anneme ve Doru'ya zarar vermezler di mi? Çünkü o adam demişti ki-"

Sustum. Aklım o güne gitti.
"Dora?"
"Dora! Ne demişti güzelim?"
"Benim derdim Füsun'un aksine seninle ve ailenle." Durdum ve nefesimi verdim. "Demişti."
"Annem ve Doru'ya bir şey olmayacağının garantisini verebilirim. Ayrıca o adam diye adlandırdığın orospu çocuğu, onlara zarar veremeyecek bir yerde."
"Bilmiyorum abi, yine de içim çok tedirgin."
"O it öyle korkutmuş ki bebeğimi, ben yine deliriyorum bunu düşündüğümde. Ama endişe etme güzelim, Bora abime güven sadece. Ve hiçbir şeyden korkma."

Bora abimle koltukları yatak haline getirdiğimizde kendini Kaya abimin yattığı koltuğun yan tarafındaki koltuğa bıraktı.
"Dora yanımda uyuyacaksın bugün." dedi.
"Olmaz abi, ben Kaya abime söz verdim. Eğer uyanırsa 1 hafta boyunca onunla yatacağım diye." dedim ben de gülümseyerek.
"Ben de nasıl uyandım diyordum..."
"Bebeğim, Kaya abinin yarası var ama."

Gülümsemem solduğunda Bora abimin haklı olduğunu düşündüm.
"İyileştikten sonraki bir hafta yanında uyusam olur mu?" diye sordum Kaya abime.
"Ya abi, neden senin yanında uyuması için bahane buluyorsun? Hiçbir şey olmaz, sen gel yanıma."
"Ama abi ya yanlışlıkla yarana çarparsam uyurken, karnının yanında tam."
"Sen de sol tarafıma yatarsın güzelim, hem ben iyiyim. Öyle abarttığınız kadar bir şeyim yok. Hadi gel şimdi. Sensiz uyuyamam zaten ben uzun bir süre. Kabus görmemi istemiyorsan yanıma gel."

Bora abime bakıp gözlerimle izin aldım.
"Bir şey olmaz diyorsa yat madem. Ama dikkat et tamam mı? Ani hareketler yapmamaya çalış, abinin de canını acıtma."

Gülümseyip Kaya abimin sol tarafına geçip göğsüne kafamı yerleştirdim. Gözüm kapıya ilişti. Uzak olduğum için güvende hissediyordum. Ama abilerim de yanımda olmasına rağmen yeterli gelmiyordu.
"Abi? Kapıyı kilitledik mi?"
"Hıhı." dedi Bora abim uyumak üzereyken.

Kafamı Kaya abime kaldırdım. Daha uyumamıştı.
"Abi kilitledik di mi?"
"Kilitledik güzelim, rahat hissetmiyorsan abime söyleyelim göstersin."
"Yok gerek yok." dedim ama sesimin tedirgin çıkması Kaya abimi rahatsız etmişti.
"Abi!"
"Bir şey mi oldu?"
"Şu kapıya baksana kilitli mi? Dora fazla tedirgin."

Bora abim kalkıp kapıyı açmayı denedi ve açılmadı. Kilitlemişti. Tam yatağıma gelecekti ki durdurdum.
"Pencereler? Açık mı?"
"Doracım bu kadar korkmana gerek yok abim. Ben buradayım."
"Abi bak sen bir yine de. İçi rahat etsin."

Abim pencereleri de tek tek kontrol etti.
"Artık yatabilir miyim sevgilim?"
"Hıhı."

Gelip beni öptü ve tekrar yanımızdaki koltuğa yattı.
Kaya abim eliyle yüzümü sevdi ve bir kez daha eli saçlarımdan çeneme inecekken yanağıma geldiğinde durdu.
"Dora!"

Göğsünden yukarı doğru abime baktım.
"Bir şey olmayacak tamam mı? Biz yanındayız. Korkmana gerek yok güzelim. Geçti hepsi. Bu sefer gerçekten tamamen geçti."
"Bir şey olmayacak abi. Siz yanımdasınız." diyerek abimi tekrar ettim. Aslında bir yandan kendimi cesaretlendiriyordum.
..