1 AY SONRA
Kaya'nın Ağzından;
"Kaya hadi, çıkmamız lazım."
Bora abimin sesiyle ağrıyan başımı umursamadan oturduğum yerden kalktım ve aşağı indim. Bırakın baş ağrısını canlı canlı derimi yüzseler bile acı hissetmeyecek durumdaydım. Ruhumda, kalbimde bu kadar fazla acı varken fiziksel hiçbir acı canımı yakamazdı. Kalbim atmıyor, ciğerlerim hareket bile etmiyor gibi geliyordu.
"Biraz bir şeyler ye, kendini öldürmeye mi çalışıyorsun?"
"Ben en son babamın ölümünde böyle oldum abi, ne yapmamı bekliyorsun ki? İkincisini cidden kaldırabileceğimi mi?"
"Kaya! Bir şeyler yemen gerekiyor."
"Kimsesiz kaldığımızın farkında mısın merak ediyorum?"
"Sensiz de kalmamam için yemen gerekiyor sen bunun farkında mısın peki?"
Oturduğum masada birkaç bir şey atıştırdıktan sonra midemin kaldırmadığını fark edip durdum.
"ABİ BEN YAPAMIYORUM AMINA KOYAYIM!"
"Kaya, yapmak zorundayız abicim. Bir şekilde hayat devam ediyor ve biz gerçekten yapmak zorundayız. Zor olduğunu biliyorum. Nefes bile almakta zorlandığını biliyorum. Benim de senden bir farkım yok, buna emin olabilirsin."
"Farkındayım, sana destek yerine köstek olmak ayrı yoruyor."
"Bana köstek olmuyorsun, dert etme. Sadece kendine iyi bak yeterli."
"Geçecek mi?"
"Hızlı olmayacak ama geçecek. O gün geldiğinde bunları tekrar konuşuruz."
..
DÜĞÜNDEN 1 SAAT ÖNCE
"Ne demiştin şu kızın adına?"
"Dora."
"Yanında iki tane oğlan olan Dora mı bu?"
"Evet."
"İkisi de ona aşık ama birinin farkında bile değil. Neyse, konumuz şu an bu değil. Söylediğim adrese gidiyorsunuz. Sen kızın yüzünü gördün; düşünmeden şüphe bile etmeden vuruyorsun. Tek kurşun, sıfır hata. Anlaşıldı mı?"
"Anlaşıldı."
"Ölüp kalması önemli değil, onlar daha Duman'la tanışmadılar. Benim oğlum gibi gördüğüm adamın intikamını almasını bilirim. Zaten Kemal'le bitmemiş bir hesabımız vardı."
..
DÜĞÜNE GİDERKEN
Kaya'nın Ağzından;
Dora Karan'ın da geleceğini söylemişti ve ani bir fren yapmıştım ama zaten Karan'ın geleceğinden haberim vardı. Ani fren yapma sebebim takip edildiğimizi düşündüğüm bir arabaydı ama yanımızdan geçip gidince kuruntu yaptığımı anladım.
..
Düğüne geldiğimizde sanki önceden gördüğüm iki adam gördüğümü düşündüm. Aslında çok da şüphe ettirici tavırları vardı ve onları izleme sebebim de buydu. Uzun bir süre incelediğimde yine kuruntu yaptığımı düşünüp rahatlamaya çalıştım. Herkes dansa kalktığında ben de Ezgi'yle dans ediyordum ve daha demin izlediğim adamların ayaklandıklarını gördüm. Karan'a kaş göz yaparak Dora'yı dansa kaldırıp yanımıza gelmelerini işaret ettim. Neyse ki zseki bir çocuktu ki dediğimi anlayıp Dora'yı aldı ve yanımıza geldi. Adamların görüş açılarından uzaklaşmaları için diğer taraflarına geçtik. Gözüm hala fark ettirmesem de, adamlardaydı. İçlerinden biri beline uzandığı an, kendimi Dora'nın önüne atmam bir oldu. Hissetmiş miydim yoksa başından beri her şeyin farkında mıydım bilmiyorum. Benim bacağımı sıyıran mermi, Dora'nın sol boşluğuna denk geldi. Sesler sustu. Evet, mermi bacağımı sıyırmıştı, canım acımadı ama canım çok acıdı. Eğer o mermi tam göğsüme denk gelseydi daha az canım acırdı. Bunun kurbanı Dora olmamalıydı. Onu yine koruyamamıştım.
ŞİMDİ
"DORA AÇ GÖZLERİNİ! DUYDUĞUNU BİLİYORUM. KENDİNİ BIRAKMA!"
Annem ve Doru ağlıyordu. Ezgi ne yapacağını şaşırmıştı. Bizim yüzümüzden yine bir ortam mahvolmuştu. Gerçekten etraftakilere zarar verdiğimizi düşünüyordum.
Gaza nasıl yüklendiğimi ben bile bilmiyorum. Arka koltuktaki Karan ve Dora'ya gözüm gidiyordu her seferinde. Bir saniye geç kalmam, onun canını alacakmış gibi geliyordu. Olmamalıydı, olamazdı.
Adamların içeri girecek olması bile içimi soğutmuyordu. Nasıl soğutabilirdi ki?
..
YARIM SAAT ÖNCE BU BÖLÜMÜ VE SONRAKİ BÖLÜMÜ KOPYALAYACAĞIM DİYE SİLDİM, KAFAYI YİYECEKTİM! N'OLUR İKİ BÖLÜMLE İDARE EDİN, SİZİ SEVİYORUM💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM (texting)
Teen Fiction"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?" "Başladık yine ya!" Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu. "Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
