"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?"
"Başladık yine ya!"
Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu.
"Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
Üzerimi değiştirmek için eve gittim. Saat 16.12. Geç kalmamak için hemen odama çıktım ve giyindim. Hatta sırf Kaya abime inat onun giymemi istemediği gibi giyindim.
Kusura bakma abi ama iddiayı kazanmam lazım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyimi aldığımdan emin olduktan sonra koşarak aşağı indim. Kaya abim koltukta uzanmış telefonla oynuyordu. Doru ile ödev yapan Bora abime döndüm. "Abi ben çıkıyorum. 11-12 gibi evde olurum."
Tabii ki Kaya abime inat geç bir saat söylemiştim. Göz ucuyla Kaya abime baktım ama mimiği bile değişmedi. Çünkü Bora abimin izin vermeyeceğini biliyordu. Bora abimin geleceğim saate kızacağını anladığım için yaklaşıp "Abime gıcıklık olsun diye dedim 8-9 gibi evde olurum. Dışarda oluruz muhtemelen." diye fısıldadım. "Tamamdır bebeğim, dikkat et."
Kaya abime tekrar döndüm. Hala mimik oynatmamıştı.
Şaka mı? Minicik şeye bile laf yapan abim şu an resmen gavat gibi mi davranıyor?GÖZÜMLE GÖRÜYORUM VE ONA RAĞMEN İNANAMIYORUM.
"Bugün çok güzel olmuşsun, dikkat et kendine güzelim. Bir şey olduğunda ararsın." dedi Kaya abim bana gülümseyerek. Suratım şaşkınlığın esiri olmuş halde Kaya abimin gözlerine bakıyordum. Göz kırptı.
Ya abimin başına taş düştü, ya da en sevdiği yemeği her şeyden daha çok önemsiyor.
Yüz ifademi değiştirmeden çıktım kapıdan ve Atakan'ı aradım. "Alo?" "Alo Ati, neredesin?"
Telefon kapandı. "Burdayız!"
Sağıma döndüm. Karan ve Atakan. "Ata, benim başka bir planım var." "Anlat bakayım." dedi Karan. "Sizi ortaya atmak istemiyorum-" "Başladık yine ya!" diye lafımı böldü Atakan. "Bir dur dinle. Zaten bu mesajlaştığım kişinin derdi benimle. Belki gizleniyor olacak ve sizi gördüğünde gelmeyecek bile. Ben kendim gideyim. Siz de bizi uzaktan izlersiniz. Bir şey olursa gelirsiniz. Olmaz mı?" "Biz de seni tehlikeye atmak istemiyoruz." dedi Karan. "Ama bu tehlike, zaten benim tehlikem. Bırakın deneyeyim." "Peki tamam. Ama bir şey olursa, yemin ederim keserim onu orada. Kim olursa olsun." diye yükseldi Atakan. "Anlaştık." ..
Atakan'ın söylediği parka geldiğimizde ikisi uzakta pusarken ben tüm cesaretimle gidip bir çardağa oturdum. Bir süre sonra arkamdan gelen adım sesleriyle irkilsem de belli etmedim. Karşımda yaklaşık 40-50 yaşlarında bir kadın vardı. "Merhaba kızım, sanırım beni bekliyorsun." dedi keskin sesiyle. "Sanırım."
Karşıma oturmak için attığı her adım kalp atış ritmimi değiştiriyordu. "Sana bugün bana inanman için bazı şeyler anlatacağım ama her şeyi değil. Çünkü onların da zamanı var."
