Asel'in Ağzından;
Hastaneye gittiğimiz de dayıma da yengeme de büyük bir şey olmadığını öğrenip rahatladık. Pansuman odasından çıkmalarını beklerken İdil yanıma geldi.
"Asel! Kerim burada oturuyor, sence bizimkilerden gizli buluşmaya gidebilir miyiz? Sen ikna edebilirsin."
Kerim dayımın da saatler önce bahsettiği gibi İdil'in sevgilisiydi.
"Denerim de Kaya dayım peşimize takılabilir."
"Biliyorum, sorun da bu ya zaten."
"Tamam dur ben halledeceğim."
Hızlı adımlarla annemin yanına gittim.
"Anne, bir şey konuşmamız lazım."
"Konuşalım kızım."
Annemle diğerlerinden uzaklaştığımızda her zaman olduğu gibi babam yanımıza damladı.
"Bensiz mi?"
Ben ofladığımda olayı annem ele aldı.
"Aşkım bizi iki dakika yalnız bırakabilirsin diye düşünüyorum."
"Alınıyorum siz böyle yaptığınızda." dedi babam da üzülmüş gibi yaparak.
"İki dakikacık." dedim ben de alttan alttan babam bakarken.
"Tamam sadece iki dakika."
Babam gittikten sonra anneme olanları anlattım.
"İzin sizindir ama dayılarınızı ben halledemem."
"Sen izin verdiysen sorun yok, dayılarımı nasıl halledeceğimi çok iyi biliyorum." dedim ve yengemlerin yanına gittim.
"Çok önemli bir şey konuşmamız lazım." dedim aralarına girerek.
"Konuşalım bebeğim." dedi Ezgi yengem gülerek.
"Bizim İdil'le dışarı çıkmamız lazım ama dayılarımızı sadece siz peşimize gelmekten kurtarırsınız."
"Neden dışarı çıkıyorsunuz?" diye sordu bu sefer Güneş yengem.
"Ufak işlerimiz var diyelim."
"Tamam madem öyle olsun. Dayılarınızı dert etmeyin, bizde."
"Çok geç kalmayız." dedim ve İdil'in yanına gittim. Biz hastaneden çıkmak için adımladığımızda Kaya dayımın sesi kulaklarımıza ilişti.
"Nereye gidiyorsunuz?"
"DAYI SEN DURDUĞUN YERDEN BİZİ Mİ İZLİYORSUN YA!?" dedi İdil yakınarak.
"Hastanenin kafesine gidiyoruz, su almaya." dedim ben de.
"Çabuk gelin!" dedi dayım ve biz de bu sefer gerçekten hızlı adımlarla hastaneden çıktık.
..
Dora'nın Ağzından;
Eve geçtiğimizde Kaya abim hala kızların nerede olduğunu sorguluyordu.
"Of Kaya, gelirler birazdan." dedi Ezgi yengem. "Bazen çok fazla abartıyorsun."
"Bizden habersiz nasıl gidebiliyorlar ki zaten?" dedi Bora abim de. "Telefonlarını da açmıyorlar. Hem ayrıca Karan nerede?"
"Kızları bu kadar boğarsanız, telefonlarını açmamaları çok normal. Biz ne zaman ararsak açıyorlar." dedi Güneş yengem de gülerek.
"Abi gerçekten çok abartıyorsunuz." dedi Doru.
Kapı çaldığında abimler hızlı hızlı kapıyı açmaya gittiler. Gelen Asellerdi ve arkalarından Karan girdi.
"NEREDESİN SİZ?" dedi Kaya abim.
"BİZDEN HABERSİZ ÇIKMAK NE DEMEK YA!?" dedi Bora abim de.
"Ben bu eşekleri nerede buldum, tahmin edin." dedi Karan sinirle.
"BİZ İZİN VERDİK!" dedim en son dayanamayıp. "Birbirimize girmemize ramak kaldı. Ben baştan uyarayım."
"Hadi eve gidelim artık." dedi Asel tuhaf bir şekilde. Normalde burada kalmak için her şeyi yapardı.
"N'oldu?" dedi Kaya abim.
"Başım ağrıyor."
"Bir şey mi oldu?" dedi Karan.
"Daha ne olsun, kızların şu yüzlerine baksanıza. Sayenizde keyifleri mi kaldı?" dedi Ezgi yengem de.
"Tamam doğru diyorlar, abarttık çok. Özür dilerim." dedi Kaya abim.
"Ben de özür dilerim." dedi Karan.
Bora abimden ses çıkmayınca Güneş yengem aldı lafı.
"Sen de özür dilemez misin Bora?"
"Ben de özür dilerim ama bir daha haber vermeden çıkmayın bir yere."
"Sanki haber versem izin veriyorsun baba." dedi İdil.
"Daha dikkatli olurum ve fevri yaklaşmam."
"Konuşarak halledilecek her şeyi bağırarak zorlaştırma konusunda üstünüze yok. Tamam babasınız da bu kadar da şova gerek yok." dedim gülerek.
"Sen konuşma eşek!" dedi Kaya abim.
Asel yanıma geldi.
"Eve gidelim, gerçekten."
"Dışarda bir şey oldu di mi?"
"Evet."
"Eve gittiğimizde anlatacak mısın?"
Asel onaylar anlamda kafasını sallayınca Karan'la eve gitmek için konuştum ve eve doğru yola çıktık.
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM (texting)
Teen Fiction"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?" "Başladık yine ya!" Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu. "Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
