ABİLERİM (texting)

6.8

Bora abimle eve geldiğimizde Kaya abim bizi evin ortasından volta atarak bekliyordu. İçeri girdiğimiz gibi de konuşmaya başladı. 

"DORA! Sen niye Karan'ın evindesin kızım!?"

Aşırı halsiz halimle abimin yanında geçerken, "Abi gerçekten hiç sırası değil." dedim ve merdivenlere yöneldim.

"Abartma Kaya, Gül abla ve Saren de evdeydi zaten."

"Nesi var?"

"Bilmiyorum, burnu kanadı bayağı."

"Neye stres yapmış?"

"Söylemedi. 'Hiçbir şeye' dedi."

"Abi, ben bu kızı da annemleri de bırakıp gidemem. Ya biz yokken bir şey olursa?"

"Haberimiz hep olacak Kaya, ayrıca bu o kadar uzun bir süre değil. Murat'la konuştum. Duman'ın yerini bildiğini söyledi. Eğer yardımı dokunursa ve haklıysa sadece Duman'ı bulmayacağız, babamızın yaşıyor olup olmaması ihtimalini de öğreneceğiz. En çok bunun için uzaklaşmamız lazım."

"Ailemiz için ama en çok Dora için yapacağım abi. Peki bugün gitmek zorunda mıyız?"

"Ne kadar erken gidersek o kadar erken döneriz."

"Ben Dora'yla konuşayım. Sen konuşacak mısın?"

"Ben gelirken konuştum. Sen hem şu burnunun kanama sebebini sor, sana anlatır biliyorum."

"Bende o iş."

..

Odamın kapısı çaldığında yönümü oraya çevirdim.

"Müsait misin güzelim?"

"Evet abi, gelebilirsin."

Kaya abim gelip yatağıma oturdu.

"Nasıl geçti bakalım günün?"

"Güzeldi abi, senin?"

"Benim de güzeldi. Burnun kanamış, öyle duydum. Neye stres yaptın?"

"Abi!"

"Söyle bebeğim. N'oldu?"

"Sen kapattıktan sonra..."

Durdum ve o zaman içimde dolanan kötü hissin tekrar içime girmesine izin verdim.

"Evet güzelim, sonra?"

"İçime çok tuhaf bir his düştü. Neden bilmiyorum ama çok kötü şeyler olacakmış gibi hissettim. Başım döndü, midem bulandı. Çok garipti, ben bile anlayamadım. Ayakta duramadım, oturdum. Sonra da burnum kanamaya başladı zaten."

"Hissettin."

"Neyi abi?"

"Bir şey mi hissettin acaba demek istedim."

"Bilmiyorum ama umarım öylesine gelmiştir."

"Düşünme üstüne abim, sen her zaman ne olursa olsun yanında olduğumuzu unutma tamam mı? Özellikle ben, kalbinin attığı yerdeyim. Beni hissetmek istediğinde elini kalbine koy ve ritmine kulak ver. O zaman ben nasıl bir yol çizerdim, her şeyinle hissedersin. Anlaştık mı?"

"Anlaştık abi ama neden abim de sen de veda eder gibi konuşuyorsunuz?"

"ONU BOŞ VER DE, KAMP GEZİSİNE İZNİ KAPTIN!"

"Gerçekten mi!?"

"EVET!"

"Abi seni çok seviyorum ben ya!"

"Ben seni daha çok seviyorum bebeğim. Hadi kay, bugün birlikte uyuyalım."

Abim bu gece beni asla bırakmak istemiyor gibi sarıp uyudu.

..

Sabah uyandığımda yanımda abimin olmamasının tuhaflığıyla yataktan kalktım ve banyoya elimi yüzümü yıkamaya gittim. Tekrar odama gidip okul formaları giydikten sonra Kaya abimi uyandırmak için odasına girdim.

"GÜNAYDIN ABİ- Abi?"

Merdivenlerden hızlıca aşağı indim. Kimse yoktu. Bora abimin odasına girdim.

"Abi!"

Duraksadım ve odayı inceledim. Yoktu. Annem ve Doru zaten bu saatte çoktan gitmiş oluyorlardı. Hızlı adımlarla odama çıkıp Kaya abimi aradım. Telefonu kapalıydı. Bora abimi aradım. Onun da telefonu kapalıydı. Annemi aradım.

"Alo?"

"Anne, abimler nerede?"

"Evde değiller mi?"

"Hayır ve telefonları kapalı."

"Güneş'e sorayım bekle. GÜNEŞ! Bora ve Kaya'dan haberin var mı?... Onun da haberi yokmuş kızım. Sen okuluna git, kafanı takma onlar çıkar ortaya telaşlanma sakın. İlacını da yanına al."

"Tamam anne."

Telefonu kapattım ama odamın ortasında ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Kapının çalmasıyla yerimde sektim. İçimden bir ses asla açmamam gerektiğini söylüyordu ama belki de gelen abimlerdi. Merdivenleri indim. Kapı bu sefer daha yüksek sesle çalındı. Salonun ortasında durdum ve bir adım bile atamadım. Kapı ısrarla çalmaya devam ederken ben olduğum yerden kıpırdayamıyordum bile.

..