ABİLERİM (texting)

8.3

Birkaç gündür evdeydik ve aşırı yorgun hissediyordum. Güneş yengem sanki doğum yapmamış gibi enerjikti ama ben, onun yerine doğum yapmış gibiydim. Abimlerin evindeydik ve koltukta oturan Doru'nun yanına attım kendimi. 

"Doru, ben yorgunluktan ölmek üzereyim. Eğer ölürsem mezar taşıma 'kardeşini çok seviyordu.' yazdır."

Söylediğim şeye tepki alamayınca Doru'ya çevirdim başımı. Telefonuna gömülmüş takmıyordu bile beni. 

"ŞŞŞT! Sana diyorum!"

"Hı?"

Kafasını bile kaldırmaması tuhafıma gitmişti ve aklımdan geçen şeyle gülümsedim. Sağ tarafımda duran yastığı tutup kafasına fırlattım.

"Lan sen manita mı yaptın?"

Sonunda göz göze gelmiştik.

"Ne?"

"Sevgilinle mi konuşuyorsun?"

"Abla sus Allah aşkına ya!"

"Büyüdükçe kırıcı olmaya başladın sen." dedim yalandan küsmüş gibi yaparak.

"Ya abla valla şaka yaptım, özür dilerim."

"Eğer sevgilin olup olmadığını söylersen barışırım."

"Anlamamışsın gibi sorman..."

"Niye anlatmıyorsun oğlum ya! Ben boşuna mı ablayım? Hani ablalara her şey anlatılıyordu? Bu evde geçerli değil mi bu kural? Kötü bir abla mıyım yoksa?"

"Ne alaka abla ya! Zaten başımdaki yeterince trip atıyor, bir de sen başlama lütfen! Hem ilk öğrenen sensin. İşler ciddiye binmeden anlatmak istemedim kimseye."

"Ekrana sırıtarak baktığına göre sen kör kütük aşık olmuşsun da, karşı tarafı bilemem."

Doru bana gülümsedikten sonra konuşmaya devam ettim.

"Abimlerin manitalarına hiç görümcelik yapmadım. Gerçi Ezgi yengeme aşkımdan yapamadım ama seninkine bela bile olurum."

"Bak bunu yapma işte! Getirmem tanışmaya falan, kaçırırım kızı. Görürsünüz o zaman Sabri abiniz nasıl bir delikanlıymış."

"Niye kaçırasın ya?"

"Abla bilmiyorum. O işin şaka tarafı ama kızın ailesi bir tuhaf."

"N'apıyorsunuz siz bizden uzakta?" diyerek içeri girdi Kaya abim ve Doru anında bana, söylememem gerektiğine dair kaş göz işareti yaptı. 

"Göbek atıyoruz abi." dedim yapmacık gülümsememle.

"Bir şey mi yaptım yine ben?"

"Hayır abi, ablam saçmalıyor her zamanki gibi." dedi Doru bana çok belli ettiğimi ima eden bakışlar atarken.

Ben de susup koltuğa iyice yayıldım. Uyumaya hazırlanıyordum. 

..

Gördüğüm rüya yüzünden korkarak uyandım. Karan'ın yanımda olduğunu fark edince rahatladım.

"Anlatmak ister misin bebeğim?"

"Belki sonra." dedim ve hala rüyanın etkisinde olarak kalkıp mutfağa geçtim. Ben bir bardağa su doldururken Karan da peşimden geldi.

"Söyleseydin ya ben getirdim sana su."

Tezgaha yaslanıp yavaş yavaş içtiğim suyu bitirdim ve bardağı tezgaha geri bıraktım.

"İyi misin Dora?"

"İyiyim iyiyim. Bu gece eve gitmesek olur mu? Sizden ya da bizden birinde kalsak?"

"Dora bir otur konuşalım."

"Olur mu?"

"Olur güzelim, olur da konuşalım." Masanın yanındaki sandalyeyi çekerek işaret etti. "Otur sen bir önce."

Oturup derin bir nefes aldım. Karan da karşıma oturdu.

"Anlatmanı istiyorum, lütfen."

"BEBEK AĞLAMALARI DUYDUM SÜREKLİ. KABUS GİBİYDİ."

Karan muhtemelen rahatlamanın da etkisiyle gülmeye başladı ama sonra ciddileşti.

"Çok korkuttun beni Dora."

"KORKMALISIN ZATEN! YA ANNE OLMAK İÇİN HAZIR OLAMAZSAM?"

"Hazır hissetmeni bekleriz."

"Ya hiç hissetmezsem?"

"Bebeğim, bu öyle bir şey değil merak etme. O gün geldiğinde ne demek istediğimi anlayacaksın ama şu an seni bebekten uzaklaştırmamız gerekiyor." dedi gülerek. 

"Kaç kere anne oldun da bu kadar eminsin?"

"Annenle konuşmak ister misin?"

"Şu an değil." dedim ve önce duraksadım sonra da Karan'a döndüm. "Kimseye anlatmayacağız bunları."

Karan güldü.

"TAMAM MI!?"

"Anlatmayız güzelim, neden anlatalım?"

Karan tekrar kahkaha atmaya başladı.

"Neye gülüyorsun?"

"Neye mi gülüyorum? Sana."

"YA KARAN DALGA GEÇME! ÇOK KORKUNÇTU. Bu gece sen de görürsün inşallah!"

Karan hala gülerken mutfağa Kaya abim girdi.

"Abi sen neden her yerden çıkıyorsun ya?"

"Dora mahvettiler beni! Her yere ben koşturuyorum. Biraz siz yardım edin de, ben uyuyayım."

"OLMAZ!"

Karan tekrar gülmeye başlayınca üzüldüm.

"Gerçekten olmaz."

"Dora'yı benim biraz uzaklaştırmam lazım abi, sana kolay gelsin."

"Bir şey mi oldu?" dedi abim.

"Yok yok, nefes almak istiyormuş biraz."

Biz evden çıkarken Karan hala gülüyordu.