"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?"
"Başladık yine ya!"
Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu.
"Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
"Size bıraksak akşama kadar yatacaksınız, kalkın hadi!" diyerek odaya girdi Kaya abim. "Abim nerede?"
Gözlerimi açtım, Bora abim yanımda değildi. Başımdaki saate baktım, 06.42. "Antrenmana gitmek için hazırlandığını söylemeyin bana." dedim uykulu uykulu. Yataktan kalkıp merdivenlere yöneldim. "Ben kaybolsam götünü dönüp uyursun ama Bora abime gelince hemen kalk." "Mantıklı bir karar verirmişim." deyip göz devirdim.
Hayır dalga geçiyorum, Kaya abimsiz yaşayamam.
Tam Bora abimin odasının kapısına geldiğimde, o da dışarı çıktı. Sanki dün halsizlikten yatakta yatan kişi o değilmiş gibi... Duşa girmiş, hazırlanmış ve muhtemelen antrenmana gidecekti.
Bravo Bora Arkan.
"Günaydın abi, nereye?" "Antrenmana tabii ki bebeğim, ben nereye giderim başka?" "Hasta hasta antrenmana mı cidden?" "Hasta değilim, dün iyileştim ben sen geldiğin an."
Göz devirip banyoya gittim. İmkansızdı evde tutmak biliyorum. Bu sabah biraz geç kalktığım için evde sadece abimler vardı. Annem kafeyi 7'de açıyor, Doru da sabahçı olduğu için 7'de başlıyordu ilk dersi ve evden çıkmışlardı. Kahvaltıdan sonra odama çıkıp formalarımı giydim ve telefonuma gelen bildirime baktım.
İNANMIYOSAN DAYIYA SOR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her şeyimi aldıktan sonra aşağı indim. "Ben çıkıyorum!" "Dikkatli ol güzelim!" dedi Kaya abim. Hala masada yemek yiyordu. "Siz de!" "Dora beraber çıkalım mı sevgilim?" "Gerek yok abi Ati kapıda bekliyor, birlikte gideceğiz." "Bir şey olursa beni ara hemen!" dedi Bora abim iki gözünü kırparken.
Evden çıktım direkt Atakan'la göz göze geldik. "Günaydın Doricik!" "Günaydın!"
Yürümeye başladık. "Karan şu ağaç evin oralarda oturuyormuş biliyor musun?" dedi yerdeki taşlara tekmesini savurarak. "Sanırım biliyorum."
Nasıl bildiğimi sorgulamak için olduğu yerde durdu, kaşlarını çatıp yüzüme baktı. Tekrar yürümeye başlaması için kolundan tutup çekiştirirken konuştum. "Geçen ağaç evden sizden erken çıktığımda biraz ilerledikten sonra denk geldik. Oradan tahmin etmiştim."
Söylediğim mantıklı gelmiş olacak ki yüz ifadesi eski haline geldi.
Bedenim yürümek değil uçmak istiyor şu an. Yorgun hissediyorum. BİR DAKİKA!
"Ati!" "Hı?" "Şimdi ben Nasreddin Dora mıyım?" "EVET!" dedi gülerek. "Sen de Karakaçan mısın?" "Dünkü olaydan sonra hak ederek diyorum ki, EVET!" "O zaman sabit kal ve hareket etme!" "Neden, n'oldu?"
Atakan'ın arkasına doğru yürüdüm. İkimiz de aynı yöne bakıyorduk. Koştum ve... "Dora n'oldu-"
...sırtına atladım. "O zaman beni taşıman lazım kankacım!"
