Babam hala Karan'ın suçsuz olduğunu kanıtlamak için uğraşıyordu. Abimlerden birkaç gündür haber alamıyorduk ve ne kadar umrumuzda değil gibi gözükse de fazla dert etmiştik. Yine de yaptıkları aptalcaydı. Kaç senedir yanımızda olan kişinin bunu yapmış olduğuna inanmalarını bile belki bir yere kadar affedebilirdik ama bizi karşılarına alıp öküz gibi bağırmalarını affedebileceğimizi sanmıyorum. Ben onlara da söylediğim gibi affederdim ama cidden Ezgi abla ve Güneş abla bu konuda inanılmaz kırgındılar ki ben fazla haklı olduklarını düşünüyorum.
Bizim evdeydik ve benim keyfim birkaç haftadır olduğu gibi yoktu. Karan'sız olmak beni yeterince mahvediyordu çünkü.
Bulanan midem yüzünden hızlı adımlarla yukarı çıktım ve klozete eğildim. Birkaç gündür asla dinmeyen bir mide bulantım vardı. Güneş abla ve Ezgi abla da hızlı adımlarla peşime geldiler. Çünkü gerçekten Karan'ın düştüğü durumun beni kötü etkilediğinin farkındalardı.
Onlar banyonun kapısında dikilirken ben doğrulmuş elimi yüzümü yıkıyordum.
"İyi misin Dora?" dedi Ezgi abla kaşlarını çatarak.
"İyiyim. Bu aralar fazla oluyor ve neden bilmiyorum."
"Benim aklıma bir şey geliyor ama ihtimalini en iyi sen bilirsin Dora." dedi Güneş abla gülümseyerek.
Anlamaya çalışan yüz ifademi yüzüme yerleştirdiğimde Ezgi abla çoktan anlamış olmalı ki o da gülümsedi.
Saf saf suratlarına bakmaya devam edeceğimi anladıklarında Ezgi abla kafasıyla karnımı gösterdi.
"Saçmalamayın!"
"İhtimali yok mu yani?" dedi Güneş abla hala gülümserken.
"En son iki hafta oldu belirtileri bu kadar erken mi oluyor?"
"Ondan önce olmadı mı bebeğim?" dedi Ezgi abla da ve o da gülümsüyordu.
Utandığım için yalandan öksürerek başımı diğer tarafa çevirdim. Biraz kendi içimde düşündükten heyecanla yengemlere döndüm.
"CİDDEN OLABİLİR Dİ Mİ!?"
"Eczaneye gidip hamilelik testi alıyoruz ve öğreniyoruz."
Eczanelerden farklı farklı 4 tane hamilelik testi aldıktan sonra öğrenebilmek için tuvalete girdim. İşim bittiğinde zaman için bırakıp aşağı indim.
"ÇOK HEYECANLIYIM!"
"Çok normal değil mi?" dedi Ezgi abla gülerek.
"Karan'ın suçsuz olduğu kanıtlanmazsa ne olacak?"
"DORA! Saçmalıyorsun. Suçsuz olduğuna eminiz ve eğer biri suçsuzsa bu er geç ortaya çıkar. Ben eminim çok geç olmayacak."
"Ve şu an bunu düşünme. Karnında bir bebiş varsa onu da strese sokmak istemezsin." dedi Güneş abla ve Ezgi ablaya döndü. "Biz de bebekleri şu eşek babalarından alalım da, bir daha isterken yalvarsınlar."
"Hak ediyorlar bunu."
..
Beş dakika geçtiğinden emin olduğumda oturduğum koltuktan ani bir hızla kalktım.
"ZAMAN DOLDU!"
"Dora sakin ol, sonuç ne olursa olsun değişmeyecek." dedi Ezgi abla gülerek.
Hızlı adımlarla banyoya çıkıp giremeden durdum. Derin bir nefes alıp verdim.
"Hazır mıyız?"
"BİZ HAZIRIZ!"
İçeri girdim ve kenara dizdiğim hamilelik testlerine kafamı döndürsem de gözlerimi açmadım.
"3-2-1!"
Ezgi ablanın geri sayımıyla gözlerimi açtım ve gözlerimi açmamla çığlık atmam bir oldu. Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım ama gözlerim parlıyordu. Tam şu an içimde oluşan his kesinlikle annelik hissiydi ve bunun kelimelerle anlatılacak hiçbir tarafı yoktu. Sihirli bir dokunuş gibiydi.
Sakinlediğimde elimde tuttuğum testlerle salonda oturuyorduk.
"KARAN'A SÖYLEMEM LAZIM!" dedim yine içimdeki tüm heyecanımla.
"Söylemen lazım." dedi Güneş abla beni onaylayarak.
Telefonumu alıp babamı aradım.
"Baba! Benim Karan'la acilen görüşmem lazım."
"Kızım! Asıl katili bulduk!"
Babamın dediği cümle kalbimin çırpıntısını arttırdı ve içime kocaman bir umut yerleştirdi. Şu an karnımda olan bu bebek bize iyilik adına her şeyi getirecekti bunu hissetmiştim.
Güzel bebeğim, şimdiden hayatımıza hoş geldin! Babana en güzel hediye sen olacaksın ve biz gerçekten çok mutlu bir aile olacağız.
İçimden bebeğimle ilk konuşmamdı. Onu ilk selamlayışımdı. Gülerek telefonu kapattım ve yengemlere döndüm.
"Karan'ın suçsuz olduğu kanıtlanmış. Asıl katili bulmuşlar!" dedim ve yengemlerin yaşadığı mutluluğu önemsemeyip yine ağlamaya başladım.
Hayatım kötü bir dönemden geçtiği için sürekli ağladığımı düşünüyordum ama sanırım hamile psikolojisi bunun en büyük etkisiydi.
Her şeyin düzeleceğine emindim.
Babanın en çok sana ihtiyacı var bebeğim ve sen dünyanın en şanslı bebeği olacaksın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM (texting)
Jugendliteratur"Bu siktiğimin eksik parçalı üstüyle nereye Dora!?" "Başladık yine ya!" Ben Halil Sezai- İsyan şarkısına başlayacaktım ki Bora abim imdadıma yetişti. Banyoya gitmek için merdivenlerden çıkıyordu. "Takma bu odunu abim! Sen istediğini giy, bakana be...
