ABİLERİM (texting)

3.7

Bu bölüm çoğu şeyin açığa çıktığı bölüm. Biraz karışık o yüzden dikkatli okursanız daha iyi olur. 💗💗
..

1998

Yazarın Anlatımıyla

"UMARIM BİR ŞAKADIR YOKSA BUNU BANA BANA SÖYLEDİĞİNE PİŞMAN OLACAKSIN!" diye bağırdı Gül karşısındaki kadını ittirirken. 5 sene önce o odaya birlikte girmişlerdi, şimdiyse karşısına geçmiş bir şeyler saçmalıyordu.
"Anlamıyorsun Gül, aşığım diyorum sana. Aşkın ne demek olduğundan haberin bile yok bence."
"Sikik aşkın umrumda değil. Ama en azından ben, kalbi kötülükten başka hiçbir şeyi algılayamayan birine aşık olmazdım. Buna eminim. Hem de göz göre göre."
"Bunun elimde olduğunu mu sanıyorsun cidden?"
"Aşık olmak elinde olmayabilir, ama yıllarca sırt sırta verdiğin arkadaşlarınla, onların baş düşmanı olan aşkın arasındaki seçim senin elinde ve sen onu seçtiğini söylüyorsun. ŞİMDİ SENİ BURADA ÖLDÜRMEMEM İÇİN TEK BİR NEDEN SÖYLE!"
"Çünkü sen benim kadar kötü kalpli değilsin..."
..

"Ve hepsi ilk ihanetlerini yaşamış." dedi Haktan amca. "Kendi kanlarından gördükleri, kendilerinden çok güvendikleri kadın baş düşmanlarına yani Duman'a aşık olmuş ve onun tarafına geçmiş."

Bakışlarım Fatih amcaya döndü. Olayı bizzat yaşayan oydu çünkü.
"Neden engellemediniz? Yani sonuçta sizin planlarınızı bilen biriydi ve gidip her şeyi açığa çıkarmasına izin mi verdiniz?"
"Onu belki öldürebilirdik ya da bir yerde rehin tutabilirdik ama o zamanlar kalplerimiz fazla iyiydi. Her şeyin mahvolmasını göze alarak izin verdik gitmesine. Muhtemelen o da vicdanından dolayı bir kelime bile etmedi Duman'a."
"Çok, çok tuhaf." dedi Atakan.
"Ve geldik Karan'ın babaannesinin hikayesine." dedi Bora abim ve Güneş abla sözü aldı.

2000

Yazarın Anlatımıyla

"Anlamıyor musun Fatih? Yapamıyorum ben artık. Gerçekten bu kadar ihanete, ölüme, çocukları öyle görüp elimi bile kıpırdatamamaya dayanamıyorum. Demek ki sizin kadar güçlü değilim." Deli gibi ağlıyordu Gül, bu cümleleri kurarken. "Ben artık normal bir hayat istiyorum. Normal bir aile. Kaçmadan, korkmadan yaşamak istiyorum. Sanırım en başından bu fikirden kaçmalıymışım."
"Tamam, bulacağız bir çözümünü. Bu kadar ağlayıp kendini mahvetme. Eğer istediğin normal bir hayatsa bunu senden esirgemeyiz." dedi Kemal elini Gül'ün omzuna koyarken.

Ve Gül, bir olayın ortasındalarken, öldü gösterildi. Yeni bir kimlik ayarladılar, yeni bir ismi oldu. Sultan. Şehri bile terk edip kendine yeni ve normal bir hayat kurdu.
..

"Bunların inanılmayacak kadar garip geldiğini siz de fark ediyorsunuz di mi?" dedi Karan, ağzı bile şaşkınlık yüzünden ne yapacağını şaşırmış görünüyordu. Karan duyduklarını algılamaya devam ederken Atakan konuştu.
"E baba sen bu hikayenin neresindesin?"

Bu sefer Fatih amca aldı sözü.

2000

Yazarın Anlatımıyla

"Getirdin mi yanında?" diye sordu Fatih Kemal'e.
"Evet burada." dedi Kemal ve arkasındaki adama döndü. "Girebilirsin."

İçeriye geniş omuzlu, esmer, siyah saçlı, siyah gözlü, gayet iri, genç bir adam girdi. Yaklaşık 20 küsür yaşlarındaydı. Kemal, onun yeni atanan polis olduğunu söylemişti. İlk günden gözüne ilişen bu adam, zamanla gözüne girmiş ve gerçekten de onda bu işi yapabilecek ışığı görmüştü. Şimdi de Fatih'le tanıştırmak için getirmişti.
"Haktan ben. Yaptıklarınızı komiserim anlattı ve düşünceyi duyduğumda bile kendimi özgür hissettim. Çünkü o çocukların ihbarlarına sadece birkaç kez gidebilmeme rağmen bile hiçbir şey yapamamak, elimiz kolumuz bağlı oturmak beni çileden çıkartmıştı."