SOLMUŞ MÜREKKEP

BÖLÜM 11 - İLK ÖPÜCÜK(LER) 1

Perşembe geldi yeni bölüm dendi! Pazar günü yeni bölümde görüşmek üzere diyerek sizi bölümle baş başa bırakıyorum!

Bu bölüm hafiften smut içermektedir. Önden uyarımızı yapalım

Yorum ve oylarınızı bekliyorum zira bu bölüm hem uzun hem güzel :)

Seviliyorsunuz

-M

🕊️

Sabah Can'a attığım mesajın vicdan azabıyla savaşıyordum. Onu silmek istediğimde Can'ın çoktan açtığını gördüm. Her şey için geç kalmıştım. Tek duam Can ile Ahmet'in arasının bu yüzden bir kez daha açılmamasıydı. Ama şöyle bir şey vardı ki Ahmet barışmasına rağmen ona gerçeği anlatmamıştı. Helya'yı neden sakladığını da anlayamıyordum.

Evden çıkarken bu sefer kimseye denk gelmemiştim. Sokakta tek yürüyerek okul durağına doğru giderken duraktan gelen bağırış seslerini duyabiliyordum. Kalbim Can ve Ahmet'in kavga ediyor olma korkusuyla atarken adımlarımı hızlandırdım.

Ve korkum gerçekleşti.

Ahmet ile Can sokağın ortasında yumruk yumruğa kavga ederken Helya onları ayırmaya çalışıyordu. Diğerleri ayırmak yerine olanları videoya çekiyordu. Devrim ise köşede büyük bir zevkle sırıtıyordu.

Önce onları ayırmayı düşündüm sonra ben kimim ki buna bulaşıyorum diye düşündüm. Oysa Hürü onun eski sevgilisiydi ve el atması gerekirdi. Bu yüzden oturduğu yerde korkuyla olanları izleyen Hürü'nün yanına gittim.

"Hürü ayırsana şunları," dedim kavga eden ikiliyi işaret ederek. Bana saçmalama der gibi baktı.

"Can şu an o kadar sinirli ki gözü hiçbir şeyi görmüyor. Yüzümde morluk istemiyorum," dedi. Duyduğum şeyle kaldım. Sevdiği çocuk kavga ediyordu ve ayırmıyordu. Etrafıma bakındım. Bir iki kişiye daha sorsam da kimse oralı olmadı.

Dayanamadım, araya girdim.

"Kendinize gelin!" diye bağırdım. Can'ı tutup itmeye çalıştım. Kim olduğuma bakmadan dirseğini karnıma geçirirken acıyla inleyerek geri çekildim.

"Bu orospuyla birliktesin öyle mi?" diye bağırdı Can, Helya'yı işaret ederek. Ahmet sevgilisine orospu denmesinden hoşlanmamış olacak ki öfkeyle bağırıp Can'ı yere yatırdı ve yumruklamaya başladı.

"Ahmet ne yapıyorsun!" diye korkuyla bağırıp onu tutmaya çalıştım.

"Sevgilime orospu diyemezsin. Piç kurusu!" Ahmet'in ilk defa küfrettiğini duyuyordum ve bunu dostu Can'a karşı yapmıştı.

"Yapma. Dur," diyerek kollarını tutup çekmeye çalıştım.

"Çekil şuradan sen de be!" diye bağırarak beni tuttuğu gibi kaldırıma doğru itti. Yüzüstü kaldırıma düşerken nefesimin kesildiğini hissettim. Dizlerim, avuçlarım, karnım kısaca her yerim acıya boğuldu.

Ve bunu bana Ahmet yaptı.

Onları ayırmaya çalıştığım için.

Düştüğüm yerde doğrulurken tam olarak Devrim'in ayaklarının dibine düştüğümü fark ettim. Gözlerini bana dikmiş öylece bakıyordu. Ne düşündüğünü bile anlayamıyordum. Ayağa kalkıp Can ile Ahmet'i ayırmaya devam edecekken yere değen ayağımla canım acıdı. İnleyerek ayağımı tuttum. Kesin burktum başka açıklaması olamaz. Avuçlarım da soyulmuştu.