SOLMUŞ MÜREKKEP

BÖLÜM 30 - BEN DEĞİLİM 1

Hellolardan bir demet! Nasılsınız :) ilk kitabın bitmesine son 3 kaldı. Bu yüzden bölümleri pazar günleri atacağım ki çıkış tarihi ile aynı olsun.

Yorum ve oylarınızı bekliyorum.

Seviliyorsunuz.

-M

🕊️

Siz hiç başkasının mutsuzluğundan mutlu oldunuz mu?

Ya da acı çektiğini görmekten zevk aldınız mı?

Ben aldım.

Beni ne kadar kötü bir insan olarak göstereceği umurumda değildi. Can, Hürü, Helya ve Ada'nın iplerinin Devrim tarafından kesilmesini büyük bir zevkle izledim. İlk defa Devrim'den korkmak yerine onu sevdim.

1 Milyoncu olan Devrim Yakut'a minnet ettim.

Ben olduğumu bilerek mi yaptı yoksa gerçekten Ada'yı Naz mı sandı umurumda bile değildi. Sonuç ne olursa olsun benim adıma intikam almıştı. Tabii daha benim onlardan alacağım ikinci intikam vardı ama bu hepsinden üstün gelmişti.

"Ahmet! Ahmet lütfen dinle!" Helya Ahmet'in peşinden koşarken Ahmet yüzüne bile bakamıyordu.

Evet, sonunda hocalar Devrim'i alandan çıkarmayı başarmışlardı. GAL ve BAL'ı da diskalifiye etmişlerdi. Ama bence yarışın kazanı GAL olmuştu zira bizde yaralı çok fazlaydı.

"Ahmet!"

"Ne! Ne! Ahmet ne?" Ahmet patlayarak Helya'ya döndü. Helya hâlâ yüzsüz bir şekilde Ahmet'in peşinden gittiğine inanamıyordum. Ahmet'in öfkeli yüzünün ona dönük oluşunu büyük bir mutlulukla izledim.

"Fake Naz yani Ada'ya inanmak yerine ağzıma geleni sayıp seni korumuştum. Niçin? Devrim ile arkamdan iş çevirmeniz için miydi?"

"Ahmet saçmalama," diyen Helya ağlama kartını kullanıp elini tutarak yalvarma moduna girdi. "Evet, başta oyundu ama sonra ben sana gerçekten aşık oldum."

"Ya yalanını sikeyim kızım ben senin." Ahmet elini öfkeyle kurtarmıştı. O her zaman düz olmuştu. Seviyorsa seviyor, sevmiyorsa sevmiyordu. Aşkından ölüp bitmez, yalana gelemezdi. Çekingeleri olmadan düşüncelerini açıkça söylerdi. Karşısından da öyle bir karşılık beklerdi. Oyunları sevmezdi. Hayatın karmaşıklığından nefret ederdi. Başına gelen şeyleri çabuk kabullenirdi. Dışarıdan bakıldığında soğuk dursa da aslında komik biriydi. Kalp kırmaktan çok çekinirdi. Ama sevdiğine bulaşırsan o kalbi sökmekten de geri kalmazdı. Ağladığında sana bir omuz sunar, destek olurdu. Ama acı verirsen o omzu sana geçirmekten geri kalmazdı.

Tıpkı Helya'ya şu an attığı omuz gibi.

Ahmet böyle biriydi. Onun hakkında bilmediğim hiçbir şey yoktu. Sadece aile hayatını bilmezdim ama onun hakkında da kendisi minik bir şey söyledi. Bana sunduğundan fazlasını istemiyordum. Sapık gibi takip etmiyor uzaktan izliyordum. Hayatına dahil olmadan kaderin önüme sunduğu birkaç bilgiyle yetinmeyi tercih ediyordum.

Ben Ahmet'i gerçekten çok seviyordum.

Fakat yaşanılan bu son olaylardan sonra onun birini sevip güvenebileceğine de imkân vermiyordum. Bu yüzden aşkımı anlatmanın hiçbir anlamı yoktu. Uzaktan sevmeye devam edecektim.

Eskisi gibi.

"Ada!" Can'ın haykırışı otel lobisinde yankılanırken yıkık duran Ada korkuyla saklanacak yer aradı ama Can onu yakalayıp kollarını. Sertçe tuttu. Lobi görevlileri olaya el atmaya çalıştığında Can'ın arkadaşları izin vermedi.