SOLMUŞ MÜREKKEP

BÖLÜM 19 - DEVRİM YAKUT

Yeni bölümle karşınızdayım! Bölüme başlamadan önce çekiliş kazananları açıklamak istiyorum.

@_eylooo_ ve @mestoldumkitabaa olmuştur!

Lütfen kazananlar bana Instagram üzerinden ulaşsın. Ayrıca daha çekilişler yapacağım o yüzden üzülmeyin ya da şansınıza küsmeyin. Elimden geldiğince bendeki kitapları sizlere çekiliş vasıtasıyla ulaştırmaya çalışıyorum.

Neyse bu bölüm aşırı hassasiyet içermektedir. Küçük okurlara duyurulur diyor, sizi bölümle baş başa bırakıyorum.

Yorum ve oylarınızı bekliyorum.

Seviliyorsunuz.

-M

🕊️

Ben Devrim Yakut'tum. GAL'a giden ve herkes tarafından kötü çocuk olarak tabir edilen kişiydim. Bir zamanlar Ahmet ve Can ile yakın olan ama şimdilerde onlardan nefret eden lise son sınıf öğrencisiydim.

Ben Devrim Yakut'tum. Dokuz yaşından beri Nazlı Yılmaz'ı platonik olarak seven ve onun Ahmet'e platonik âşık oluşunu izleyerek nasıl hissettiğini çok iyi bilen biriydim. Neler yaşadığımı herkesten gizlemiştim öyle ki evimizde bulunan kadını bile herkes öz annem sanıyordu.

Şimdi size Devrim Yakut'un hikâyesini sunacağım. Mürekkep kağıtla buluşacaktı ve kimse okuyamadan solup gidecekti.

Devrim Yakut tabiri caizse tefecilik yapan bir baba ile merhameti ölümüne sebep olan bir anneden dünyaya gelmişti. Babası kendi çocukluğu yoklukla geçtiği için zengin olmayı kafaya takmıştı ve kirli işlere bulaşmıştı. Sonunda ise tamirhane adı altında tefecilik yapıyordu. Anne her zaman aza kanaat getiren biri iken aşırı derecede merhametliydi. Öyle ki tek montunu ihtiyaç sahibine verip dona dona eve gelmeyi göze alan biriydi.

Devrim Yakut nasıl biriydi sormayın çünkü o da bilmiyordu. İşte, dünyaya gelmiş yaşıyor ve geri gidecekti. Ama bazı anılar biriktirerek gidecekti.

Mesela üç yaşındayken annesinin ona hazırladığı kahvaltıları unutamıyordu. O yaşına kadar her şey yolundaydı. Annesi babasının yaptığı işleri görmezden gelmeyi başarıyordu çünkü işler ona bulaşmamıştı. Arkada neler döndüğünü bilmiyordu. Kocası tamirhanede çalışıyor sanıyordu.

Devrim altı yaşına geldiğinde ise hayat onlar için değişmişti çünkü babasından para alan bir ihtiyaç sahibi borcunu ödeyemediği için dayak yemişti ve annesi bunu görmüştü. O ihtiyaç sahibi annesinin merhametli olduğunu keşfedince peşinde dolaşıp yardım istemişti. Annesi de babasının yaptığı asıl işi bu şekilde öğrenmiş ve ihtiyaç sahibinin borcunu silmesini istemişti. Babası tabii ki de kabul etmedi.

Babası aslında annesini çok seviyordu ve sevdiği kadının ısrarlarına dayanamayarak bir kere mahsus deyip adamın borcunu silmişti.

Ama bir kere merhametli tarafını göstermişti.

Ondan sonra borcunu ödeyemeyen ihtiyaç sahipleri anneye bulaşmıştı.

"Biz de ödeyemiyoruz. Kocanla konuşur musun bizim için? Borcumuza daha çok taksit yapsın. Faizi silsin," demişlerdi.

Annesi çok merhametliydi be. Hayır diyeceğini bile bile kocasına sormuştu ve cevabını almıştı ama ihtiyaç sahiplerinin karşısına geçip hayır cevabını söylememişti.

Takılarını satmaya başlamıştı.

Oradan gelen paraları ihtiyaç sahiplerine veriyor ve onlar da kocasına borcu ödüyordu.