SOLMUŞ MÜREKKEP

BÖLÜM 13 - İLK ÖPÜCÜK(LER) 3

Yeni bölümle karşınızdayım. Geçen bölüm gelen yorumlara düştüm :) Herkes Devrim'e sövmüşte sövmüş. Hak etti o yüzden sessiz kalıyor ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum!

Pazar günü yeni bölümde görüşmek üzere.

Yorum ve oylarınızı unutmayın.

Seviliyorsunuz

-M

🕊️

Bütün gece ağlamaktan uyuyamamıştım. Sabah çalan alarm beynimde yankılanıyordu. Dehşet bir baş ağrısı çekiyordum. Alarmı kapatıp direkt üzerimi giydim ve mutfağa giderek ekmek arası peynir zeytin yedim sonra da en ağırından ağrı kesici içtim.

Annemler uyanmadan evden çıkmam gerekiyordu çünkü ne beni bu halde görmelilerdi ne de bana çocuğun hastane parasını sormalılardı. İkisine de verecek cevabım yoktu.

Odamdan çantamı alıp evden çıktım. Apartman merdivenlerini inmek ıstırap veriyordu. Her adımda beynim çatlıyor ayağım acıyordu. İnsan binaya asansör yapardı be!

"Of!" Daha fazla takatim kalmadı ve basamağa çöktüm.

"N'oldu lan sana?" Arkamdan gelen sesle döndüğümde Can'ı gördüm. Benim aksime oldukça dinç duruyordu ve elinde portakal suyu vardı.

"O kadar yorgunum ki sana anlatamam," dedi çatallaşan sesimle. Dün çok fazla çığlık atmıştım. Konuşmak bile beni yoruyordu. Zaten tüm gece uyuyamamıştım. Yaşadıklarımı zihnimden atmak aşırı zor olmuştu. Hatta imkânsız gibi bir şey olmuştu. Hiç geçmeyecek gibi geliyordu ama ben neleri atlatmıştım.

Bunu da atlatacaktım.

Benim adım Nazlı Yılmaz'dı. Kimse beni yıldıramaz.

Can "Neden yorgunsun?" diye sorduğunda yukarıdan ayak sesleri geldi ve kısa bir süre sonra Devrim göründü. Bana kısaca bakıp yürümeye devam ederken öfkeme yenik düşüp ona çelme attım. Merdivenlerden yuvarlanmamak için son anda tırabzanlara tutundu. Öfkeli yüzünü bana çevirip dibime kadar girdi. Artık ondan korkmuyordum. Cesurca yüzüne baktım.

"Bak kızım..."

"Bana kötü çocuk ağzıyla konuşma geri zekalı," diyerek sözünü kestim.

"Nazlı seni öyle bir sikerim ki kendinden geçersin."

"Ne diyorsun lan sen puşt!" Can onu benden uzaklaştırırken oturduğum yerden sinirle kalktım. Can'ı itip Devrim'in karşısına geçtim.

"Siksene lan piç kurusu." Böyle bir küfrü ben dahil kimse beklemezken Devrim ile Can şaşkınca bakışarak bana döndüler.

"Hadi sik," dedim içimdeki öfkeyle. "Dün gece taciz ettin. Şimdi de sik kurtul! Senden her şey beklenir bok çuvalı!"

"Ne?" Can yeni bilgiyle ela gözlerini sonuna kadar açtı. Devrim gözlerini bana sabitlemişti ama Can yakalarına yapışınca ona baygın bir bakış attı.

"Sen bu kızı taciz mi ettin lan?"

"Ya bi' siktir git seninle uğraşamam ben," diyen Devrim yakalarını ondan kurtarmaya çalıştı. Can'a destek olup bir de ben yapıştım yakalarına.

"Ben Helya değilim Devrim. Para karşılığı yapmıyorum o yüzden paramı geri ver."

"Ne parası? Ne oluyor lan?" Can bilgi şokuna giriyordu. Olayları yarım yamalak bildiğinden kendi kafasında kurmaya başlarken gözlerimi Devrim'den çekmedim. O parayı geri alacaktım. Başka yolu yoktu. Peşini bırakamam ya da açığı tamamlayamam. Buna mecburum.