Standing Next To You | Jikook

27#

(Next to you)

*

Jimin o sabah kalktığında, hala Taehyung'a sarılmış bir şekildeydi. Kollarını betadan sakince ayırdı ve yataktan onu uyandırmamaya çalışarak kalktı.

Artık toparlanacaktı.

Odanın kapısını sessizce açıp koridora çıktığında, kimseyi görmeyince, biraz rahatladı. Saat daha altı buçuktu zaten, diğerleri uyanık olsa şaşırırdı. Kaçta yattığını bilmiyordu bile ama yıllardır askeri eğitim sağolsun, her sabah yine de uyanırdı.

Banyoya doğru gitti, kapıyı açtı ve sessizce içeri girdi. Jungkook'tan aldığı kıyafetlerini hızlıca yere bırakıp duş aldı. Ardından dişlerini fırçalamak için fırça aradı. Kaç gündür iğrenç hissediyordu. Artık eski rutinini bir şekilde burada da kuracaktı. Başka çaresi yoktu.

İşlerini hallettikten sonra mutfağa ilerledi ve kahve makinesini buldu. Dolapları olabildiğince sessiz bir şekilde karıştırarak hazır kahveyi çıkardı, ardından her sabah kendine yaptığından biraz daha fazla olacak şekilde kahve yaptı.

Bütün bunlar olurken, elindeki telefonuna gelen mesajları okumaya başladı. Bundan kaçınmaya çalışıyordu. O kızgınlıktayken Jungkook IP adresiyle oynayıp telefonunu kullanması güvenli bir hale getirmişti. O yüzden şimdi rahat rahat mesajlarına bakabilirdi.

Emniyetten tanıdığı insanların endişeli mesajları vardı. Çoğu sadece sabahları günaydınlaştığı kişilerdi. İyi misin yazanlar vardı. Eski tanıdığı birkaç komşu çocuğunun endişeli mesajları da vardı.

Aynı zamanda ona hakaret içerikli mesajlar atanlar da vardı. Ülkesine ihanetle suçluyorlardı onu, bazı ailenin uzak üyeleri ailenin yüz karası diye yazmıştı. Sanki birkaç ay önce kendi oğullarını da polis akademisine torpille sokmaya çalışırken Jimin'e yalvarmamışlar gibi.

Jimin, böyle mesajlar geleceğini biliyordu. Kötü şeylere odaklanmamaya çalıştı. Mailine girerken ise gergindi. Ailesiyle tek iletişim yolu oydu.

Abisinden gelen tek bir mail vardı. Eli titrese de açtı.

"Jimin, güzel kardeşim.

Biz senin yanlış bir şey yapmayacağını biliyoruz, her zaman arkandayız ve sana inanıyoruz. Ne oldu bilmiyoruz ama her ne olduysa bir şekilde birlikte çözebileceğimize inancımız tam.

Eve gel. Kimse bizi bulamadı. Sen bizi bu kadar iyi saklamasan evimizin önü çoktan dedektif kaynardı diye düşünüyorum. Merak etme yani, biz burada iyiyiz. Sen de kendini güvende hissettiğin bir zaman, buraya gel. Seni bekliyor olacağız.

Hiçbir şeyin senden önemli olmadığını unutma. İşini kaybetmene ya da bize para yollayamayacağına dair endişelenme. Bir yolunu buluruz. Hep bulduk, şimdi de hallederiz. Sen yeter ki iyi ol. Hepimizin tek isteği bu.

Seni çok seven annen, baban ve abin."

Jimin maili derin bir nefes vererek kapattı. İşte her şey bunun içindi. Hayatını riske atarak gireceği savaş bunun içindi. Minik çekirdek ailesinin hep böyle kalması için. Akşam düşünerek uzun bir mail atmaya karar verirken, telefonu kapattı. Şimdi kahve de olmuştu.

Öncelikle kendine bir bardak doldurdu ve ortadaki koltuğa ilerledi. Evine girmenin bir yolunu bulmalıydı.

Dış kapıdan girmesi mümkün değildi gerçekten. Maske de taksa şapka da taksa, hem kameralardan hem direkt kapıdaki dedektiflerden birine yakalanmaması pek mümkün değildi.