İlk omega baş dedektif Park Jimin, yıllardır ülkedeki en büyük suç örgütünün ünlü lideriyle sonunda denk gelir.
Ne var ki ülkenin en büyük suçlusu onun ruh eşidir.
omegaverse, uygunsuz içerik
19.12.23 jikook #1
Jimin şimdi Gwangju'daki evin kapısının önünde, eli çalmak üzere havaya kalkmış bir şekilde duruyordu. Saat gece yarısını geçmişti.
Korkuyordu kapıyı çalmaya. Açılmasından ve her şeyin üstüne yıkılmasından korkuyordu.
Yine de çaresizdi. Aralıksız son hızda sürdüğü arabadan çıkarken başı dönmüştü. Uykusuzdu.
Yolda Namjoon'u arayıp adresi ondan almıştı. Çünkü Jungkook'u arayamazdı. Telefonda her ne kadar eli adının üstünde dolanmış olsa da, yapamazdı.
O yüzden kapıyı yavaşça tıklatırken, yine de içinden duyulmamasını diliyordu.
Duaları tabii ki cevapsız kaldı. Önündeki kapı hafifçe aralanırken, saçı dağılmış Namjoon'u gördü omega. Diğeri büyük ihtimalle uyuyordu ve yeni uyanmıştı.
Bir şey konuşmadan kapıyı daha çok açıp omeganın içeriye girmesine müsaade ederken, Namjoon sessizdi ama gözlerinde çok fazla soru olduğunu görebiliyordu Jimin. Adresi isterken de sormak istemişti ama omega izin vermemişti sorulara. Şimdi de vereceğe benzemiyordu o yüzden alfa sakince kafasıyla Jungkook'un odasını gösterirken konuştu. "Odada ama uyuyor. Geleceğini söylemedim kafamı siker diye. Kendin konuşabilirsin."
Jimin kafasıyla onayladı. Ardından ayakları boş koridordaki son odaya doğru hareket etmeye başladı.
Kapının önüne geldiğinde duraksadı. Açmak için uzanan eli, havadaydı hala. Kalbi çok hızlı atıyordu.
Daha fazla oyalanmadan içeri girerken kafasını dikleştirdi ve burnuna hücum eden yağmur kokusunu görmezden gelerek kapıyı arkasından kapattı.
Orada uyuyordu işte. Karanlık odada uyuyordu.
Kocaman yatağın içinde bir yanına doğru dönmüş, kolunu önüne koymuş, üstünde siyah sade bir tişörtle kıvrılmış şekilde yatıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyaz çarşafların içinde kaybolmuştu, siyah saçları da yüzüne düşüyordu. Bu haliyle olduğu insandan çok uzaktı.
Çok masum duruyordu. Birilerini öldürmüş, hükümeti suçlardan arındırmaya ömrünü adamış bir suçlu gibi değildi.
Jimin derin bir nefes alıp sırtını kapıya yaslarken, gözleri tekrardan sulanıyordu bile. Nasıl mümkün olduğunu bilmiyordu omega. Bütün gözyaşlarını yolda tükettiğini sanıyordu ama önündeki adama bakınca acıyan kalbi öyle düşünmüyordu.
Onu görünce canının bu kadar acıyacağını hayal edememişti ama şimdi arkasındaki kapıya tutunup zorla ayakta dururken, gözyaşları tekrardan akmaya başlamışken çok zayıftı işte.
