Asker ve mahalle kurgusudur.
Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarınd...
Sizi biraz beklettik ama güzel bir bölümle geldik. Bölüme geçmeden önce size bir haber vermek istiyorum. Duyuru olarak paylaşmıştım ama belki görmeyenleriniz vardır. Yeni bir kurgu yayınladım güzellerim. İlk bölümü yayında. İkinci bölümü de hazır onu da bugün yayınladım.Size biraz yeni kurgumdan bahsedeyim. O da asker kurgusu ama daha olaylı, daha aksiyon içeren bir kitap. Daha derin bir kitap bana göre. Reca ona göre biraz daha sakin ve düz bir anlatımla yazıldı. Günden güne kendimi daha da geliştirmek istiyorum. O yüzden sizde yeni kitabımda yanımda olup bana destek olursanız beni çok mutlu edersiniz:)
Yeni kitabımızın adı KUSURLU RUHLAR Şimdiden ilginiz için teşekkür ederim..
Bölüm şarkısı: Gökhan Türkmen - Aşk
Sınır 380 oy 200 yorum sınır geçmeden yeni bölüm gelmeyecek.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen bir rüzgar eser sizi alır eskilere, tanıdık olan ama görünmeyen o anılara götürür. Bir his gelir, tanıdık içten bir his. Daha önce yaşadım ben bunu dersin,zihnini zorlarsın. Ardından yavaş yavaş hatırlarsın.
Şimdi ciğerlerime dolan bu koku kesinlikle beni sevmediğim anılara götürmüştü. Sıcak kan kokusu alıyordum. Gözlerimi açmaya çalıştığımda bir ağırlık belirdi. Kendimdeydim, ama neler olduğunu bilmiyordum. Neredeydim? Ne olmuştu hiçbir halt bilmiyordum. Kendimi defalarca zorladım. Ama bana engel olan bir şeyler vardı sanki. Parmaklarımı hareket ettirmeye çalıştığımda bunu dahi başaramadım. Uyku felci mi geçiriyordum? Yoksa bu bir rüya mıydı?
" Uyan güzelim, uyan lütfen. Sana hiç kızmayacağım Aymira. Hiçbir şey senden önemli değil yalvarırım uyan." dedi hemen yakınımdan gelen tanıdık üzgün bitkin bir ses. Bu sesin sahibi benim sevdiğim adamdı.
Açamıyorum Ulaş, gözlerimi açamıyorum.
" Seni korumak için senden vazgeçmişken, seni nasıl bu hâlde bulurum Aymira? Aç gözlerini yalvarırım aç. Bizim için uyan Aymira."
Bizim için demişti. O zaman bizi biliyordu. O an yavaş yavaş bir şeyler sızdı beynime. Kaza! En son hatırladığım Asminden gelen telefondu. Ondan sonrası yoktu ki! Karanlıktı.
Bebeğim o iyi miydi? Şu an onu hissetmeye ihtiyacım vardı.
Bebeğimden aldığım güç ile gözlerimi hafifçe araladım. Gözlerim karanlık odada yanan hafif beyaz ışıkla yanmaya başladı. Bir iki kere kırpıştırdım gözlerimi. Yanımda bir hareketlilik hissettim. Ulaş oturduğu sandalyeyi büyük bir sesle ittirip ayaklandı ve ıslak yüzüyle yüzüme doğru eğildi. Gözleri kıpkırmızı olmuştu.
