Asker ve mahalle kurgusudur.
Ulaş yıllardır içinde taşıdığı aşkın ağırlığı altında eziliyordu. İçinde biriktirdiği aşk öyle büyüktü ki, sanki her nefes alışında daha da artıyordu. Sevdiği kadın karşısında, yanı başındaydı ama ona uzaktı. Aralarınd...
Kızlar size bişey diycem harbi bazı şeyler hiç beklemediğiniz anda oluyormuş... Hem aşkı hem işi bulduk çok şükür bin şükür.. Bu aşk kalemime yansır mı bilmiyorum umarım yansır ama sjdjjjx neyse size güzel bir bölümle geldim. Umarım severek okursunuz aşklarım :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar 🤍
Sınır 280oy 200 yorum
Kaan duyduklarıyla ağzı iki karış aralandı. Zavallı çocuk belli on dakika yüz boş boş bakındı ne diyeceğini şaşırdı. Dudaklarımı ısırıp büyük bir merakla vereceği tepkiyi bekledim. Hadi be çatladık şurada! Birkaç saniye daha bakındıktan sonra yutkundu.
" Nesin Nesin? Bir daha söyle duyamadım? Sağır oldum ben, kör oldum Aymira duyamıyorum seni bir daha söyle kurban olduğum." dedi son derece abartılı bir şekilde. Nefesimi bıkkınca dışarı verip göz devirip yeniden, yüzüme alık alık bakan arkadaşıma döndüm.
" Kaan hamileyim. Ama bak sakın şimdi salak salak bağırma annemler evde." Kaan yüzüme sanki Ulaşı hamile bırakmışım gibi baktıktan sonra yerinden ayaklandı. Ellerini dizine vura vura yüzüme doğru eğildi.
" Kız verdin mi? Ne ara verdin? Nasıl verdin? Ay resmen vermiş evlerden ırak! Kız nasıl verdin? Allah aşkına anlat bak ölümü gör Aymira!" dedi aşırı heyecan ve gerginlikle. Hamile olan bendim ona neydi,sanki o hamile kalıp ortada kalmıştı. Koluma hafiften vurup yeniden yanıma oturdu. Yerinde duramıyordu deli. Yaprak dökümü Cevriye modunda beni ileri geri salladı. " Anlat kız anlat."
" Neyini anlatayım salak. Yedim bir bok işte. Pişman değilim ama." dedim gözlerim tekrar boşluğa giderken. Hiçbir şey planladığımız gibi gitmemişti. O gün hemen eczaneden ertesi gün hapı almıştım. Ama olan olmuştu işte. Şimdi pişman olsak da elden ne gelecekti ki?
" Vallahi çok şaşkınım. Kızım ben senin ilkokulda sümüklerini yediğini hatırlıyorum. Ne ara büyüdün de verdin zilli." Deyip tekrardan belki bininci kez omuzuma vurup beni yatağa devirdi. Öküz acıtmıştı. Kalkıp bu sefer ben ona sağlam bir şeklide vurdum.
" Kaan aptal mısın, omuzum yerinden çıktı ya. Yavaş ol, hamileyim ben. Her ne kadar küçük beynin bunu algılamasada hamileyim ben." dediğimde bir anda ciddileşti.
" Sen benim düşük beynime üzülme. Kendine üzül aptal. Ulaş seni hatırlamıyor, hamile hamile ne yapacaksın? Yarın birgün karnın hep böyle kalmayacak ya illaki büyüyecek. O zaman ne yapacaksın? Bunları düşündün mü? Kızım az önce kakara kikiri yaptık ama harbi ciddi bir durum."
" Ya Kaan ben bunları bilmiyor muyum? Her gün düşünmekten kafayı yiyeceğim. Hamileliğimi nasıl öğrendim biliyor musun? Konakta üzüntüden kanamam gelmiş tabii ben bunu salak gibi başka şeylere yordum. Sonra Asmin geldi hastaneye gittik bana orada söyledi."
