What It Takes To Believe In Forever

Forever 2

JENNY's POV

Sa buhay, mahirap iwan ang isang matalik na kaibigan.. Yung kaibigan na naging malaking parte na ng buhay mo..

I don't like saying goodbyes. Ayoko, pero kailangan.. Its better to leave him without saying a word nor seeing him for the last time.

Nakipag meet ako sa kanya sa Jollibee, isa sa mga paborito naming lugar.. Hindi ko nga alam kung bakit dito pa ako nakipag kita, eh kailangan ko din umalis agad...

Because I couldn't stay longer. Di ko kaya ang makita siyang nasasaktan... Di ko din kaya na makita ko siyang maiwan ulit.. This time, pangatlong beses na.

Nung nagpaalam ako sa kanya, nakita ko yung mga mata niya... Alam kong pinipigilan niya yung mga luha niya.. Oo, lalaki siya, pero nasasaktan din siya.. Isipin mo ba naman na maiwan siyang 3 beses? Odiba?

---------

Ngayon naman nasa bahay na ako... Nagliligpit ng gamit. Nagi-impake.. Mamayang umaga na ang flight namin..

Oo, aalis talaga ako... Kasama ang family ko.. May emergency, si Lolo kase sa States, 50/50 na... Gusto niya daw kami makita. Kaya, nag decide sila Mama at Papa na pumunta muna sa States until Lolo recovers..

Pero, parang hindi ako makakaalis kung hindi panatag ang loob ko..

Kilala ko na si Kenneth.. Kahit lalaki siya, he still need some comfort fro someone.. He need someone to rely on.

So I called my close friend.

Ringgg...

"Hello Jen?" Bungad niya

"Maya, meet sa cafe ng sub.. Need to talk to you ASAP. Please come." Sabi ko

"I'll be there in 5 minutes."

Pagkababa ko ng phone, nagpaalam ako kila Mama na aalis lang ako saglit. At buti nalang pinayagan ako..

Kaya ayun... Tumakbo ako sa cafe sa labasan ng subdivision. Malapit kang kaya ayun..

"Maya.. Upo ka muna.." Pagyaya ko sa kanya

"You want me to do something?" Agad na tanong niya

Kaya tumango nalang ako at ngumiti siya.

"Sabi ko na nga ba ehh.. Whats up?" Aniya

"Can you..... Uh.... Kase..." Ughh, di ko pa masabi sabi.. Nahihiya kasi ako ehh..

"Spill it Jen... Dali na. Sabi mo ASAP!"

"Maya, can you watch over Kenneth for me? Be friends with him... He needs someone to be there.. Ikaw lang kase ang naisip ko eh, at isa ka sa mga pinagkakatiwalaan ko. Alam ko na you won't take advantage of him.. Please? Can you do that favor for me?" Sunod sunod kong sabi.. Ewan ko nga kung nag process sa isip niya lahat ng yun.

"Eh ikaw? Anong gagawin mo Jen? Don't tell me aalis ka din." At tiningnan niya ako ng seryoso

"Ayaw ko.. But I need to Maya.. 50/50 si Lolo sa States, he needs to see us ASAP daw.. Dun muna kami until mag recover ang health ni Lolo.. And Lola needs our support.. We're leaving this early morning... I don't know who to ask this favor, but you.... Sige na.. Will you do it for me Maya?" Again, sa nauubos na ang oras ko.. Kailangan ko pang bumalik sa bahay agad agad.. I only have 4 hours... Hindi pa nga ako nakatulog. Flight namin 4:30 am, pero we need to be at the airport around 2:30..

"Jen... Masasaktan yun. You're the only person that he got. And now, mawawala ka pa."

"I know.. I know.. Kaya nga, I'm asking you to stay with him.. Be friends with him, at kilalanin mo siya.. Sa likod ng cold aura niya, sa pagka manhid nun, mabait at sweet yun... The best si Neth.. Please, agree with this.." I'm almost begging Maya, para lang dito sa favor.. Kase hindi ko talaga kayang iwan na ganun si Kenneth..

Kase hanggang ngayon, aminin man niya o hindi... Nasasaktan pa din siya.. Malungkot pa din siya... Tapos eto ako, dadagdagan pa lahat.. Dadagdagan ko pa ang sakit ng loob niya.

"I'm doing this for you Jen.. Alam ko kung gaano ka importante si Kenneth sa'yo.." At nginitian niya ako...

"I owe you one Maya.. Thank you." At yinakap ko siya ng mahigpit... I really love this girl. She always got my back..

"Oh." Pag abot ko sa kanya ng card

"Ano to?" Patay malisya niyang tanong

"Calling card.. Yan ang number ko.. Add mo ako sa Viber and Skype.. Gagamitin ko lahat ng pwedeng social media.. I will contact you from time to time.."

"Nakss... Seryoso ka teh?" Pangaasar niya "Mamaya na ang alis niyo? Baliw ka ba? Bakit di ka pa matulog?!"

"Hindi na.. Kaya ko pa to.. Sige aalis na ako. Tatapusin ko pa yung mga gamit ko na hindi pa naayos. Thank you." At yinakap ko siya sabay takbo pabalik sa bahay..

At sa kamalas kamalasan nga naman... Umuulan.. Kaya takbo, lakad ang ginawa ko.

Pagdating ko sa bahay... Gumawa ako ng card... Ibibigay ko kay Kenneth..

Kaya ayun... Lumabas ulit ako.. At kahit umuulan, wala na din akong pakiealam.. Malapit lang naman bahay nun eh.. 4 streets away from my house.. Lalakarin ko nalang.

Hindi na ako nag doorbell, tinext ko nalang si Manang na pakikuha yung letter sa mailbox nila. At tumakbo ako sa park.. Kung saan kami tumanda ni Neth. Kung saan kami naglalaro lagi..

I will miss him... Sobra..

Dahil siguro sa lamig at sa medyo pagod na ako, inubo ako.

Kaya naman tumakbo ako pabalik ng bahay at nag ayos... Cause the last time I checked.. 12:51 na...

Nakss. Parang yung kanta.. Kaya ayan, naligo ako at ginawa ang mga rituals ko.. Kasabay ng concert ko..

"Cause its 12:51.....

And I thought my feelings were gone.

But I'm laying on my bed.

Thinking of you again..

And the moon shines so bright.

But I gotta dry these tears tonight.

Cause you're moving on, and I'm not that strong to hold on...

Any longer...."

Pagbaba ko... Andun na si Mama at si Papa.. At yung 6 years old na kapatid ko.. Si Riza..

"Ready?" Tanong ni Papa

"Yes Pa.. Ready na lahat." Sagot ko

"Pa, pwede bang dumaan muna tayo sa Jollibee.. Gutom na ako." Sabi ni Riza

"Aw, gutom ka na naman?" Pambiro ko

"Yes Ate.. Nagrereklamo na yung tum tum ko." Sabay pout niya

"Wusssshuu.. Pa cute." Linapitan ko siya at kinurot ang magkabilang pisgni niya hanggang sa mamula siya

"Free blush on." Sabay wink ko sa kanya

"Ateeee!!!!"

"Oy, tama na.. Tara na, Jollibee muna." Pagsabat ni Mama sa bangayan namin.

Yung driver namin ang naghatid sa amin.. Loyal workers sa bahay.. Ever since I was born, andun na sila... Si Manang (yaya), si Kuya (driver)...

--------

Time flies by so fast na, on board na kami...

Hindi naman sa ayaw kong umalis at pumunta kila Lolo and Lola.. In fact, gustong gusto ko na sila makita.. Kase miss ko na sila. Pero maninibago ako..

Since wala namang open wifi. Binuksan ko yung 3G ko, kahit mukhang impossible na makakuha ng signal... Tinry kong itext si Neth.

To: KenNETH ^_^

"Neth.. Wag ka sanang magalit sakin.. Sorry, and thank you for everything."

Bahala na kung magsend o hindi.. Kase for sure naman, nabasa o mababasa niya yung letter ko..

Matutulog muna ako... Sakit na ng ulo ko eh, mahaba pa naman yung flight.

•••••••••