What It Takes To Believe In Forever

Forever 63

Ken's POV

Ilang oras na din simula nung makapasok sila sa operating room. Pero hanggang ngayon wala pa din balita.

Bakit ang tagal?

Nagkapalit palit na nga yung kasama ko sa kakabantay pero wala pa din bagong news. Nagpabalik balik na din yung mga magulang ni Jen.

"Bro, kakain muna kami sa labas, sama ka?" Tanong sakin ni Greg na tinanggihan ko. Gusto ko pag gising man ni Jen, andito ako. Gusto ko andito ako kung sakaling may kailanganin siya or hanapin.

"Kanina ka pa di umaalis dyan sa pwesto mo. Ni kumain ng tinapay or uminom ng kape, ayaw mo. Parehas kayo ni Andrew." Tinignan ko naman si Drew na nakaupo sa hindi kalayuan.. Nakatingala siya tapos nakasandal ang ulo niya sa pader habang nakapikit ang mga mata niya.

"Pag nakita kayo ni Jen na ganyan at nalaman niyang nagpapalipas kayo ng gutom. Magagalit siya." Tinignan ko naman si Kev na nagsalita. Tapos tinanguan ko siya.

"Susunod ako. Mauna na kayo." Gustuhin ko man umalis kaso ayoko. I wanna stay and wait.

"Andyan naman si Zac, siya daw muna ang magbabantay." Umupo sa tabi ko si Zac at tinapik ang balikat ko.

"Fine." Wala na din akong laban. Sila na panalo.

-----

Maya's POV

Alam kong hindi mapanatag ang loob ni Ken dahil sa situasyon ngayon ni Jen, 50-50 siya. Pag di compatible sakanya yung heart, pwede niyang ikamatay yon. Tsaka kung hindi kayanin ng katawan niya lahat ng tests... It may come to an end.

Pero si Jeff, pagkatapos talaga neto, wala na siya. Paano na si Jen?

Knowing her, ire-regret niya panigurado ang operasyon. At sisi-sihin niya ang sarili dahil kung hindi sakanya, hindi mawawala si Jeff.

"Kung ano man ang nasa isip mo, wag mo muna isipin. Hintayin muna natin magising si Jen." Tinignan ko si Greg na nakaupo ngayon sa harap ko na kumakain.

Ang galing niya magpagaan ng loob. And I thank him for that. Kase lagi nalang siya andyan at pinapalakas ang loob ko sa lahat ng bagay.

I smiled at him at tinuloy na ang pagkain. Eto naman katabi niya; si Ken, tulala lang. Ni hindi pa niya nagagalaw ang pagkain na inorder niya.

"Tara bumalik na tayo." Sabi niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Ubusin mo muna yan." Utos ko sakanya.

"Tsaka umuwi muna daw tayo. Family muna daw nila Jen ang magbabantay." Sabi naman ni Greg na sinang-ayunan ko.

"Greg, isabay mo na si Ken.. Babalik lang ako sa hospital para ipaalam na uuwi nako sakanila." Paalis nako kaso bigla silang nagtanong.

"Sakanila?" Tumango ako at naglakad na tapos sumunod naman sila.

"Babantayan ko si Riza." Pasakay nako ng sabihin nila na sasama sila. "Tara na, baka gabihin tayo sa daan."

-------

[Fast Forward]

Jen's POV

"Jen, gumising kana.. Hinihintay kana nila." Lumingon ako dun sa boses na narinig ko.... Si Jeff. I smiled at the thought na tinupad niya ang pangako niya.

Lalapit sana ako sakanya kaso lumayo siya. He took 3 steps away fom me.

"Diyan ka lang, hindi pa tamang panahon para magsama ulit tayo. When the time is right, our roads will meet again." He smiled. Pero it was different. Full of emotions ang mga mata niya. And for once, hindi ko mabasa ang tumatakbo dito. "Gising na, bumalik kana sakanila."