What It Takes To Believe In Forever

Forever 29

Jenny's POV

Pagkaalis nila Maya, nakatulog ulit ako.. Sakit ng ulo ko eh. Naglasing ba ako? Wait, hindi pwede yun.. Allergic ako sa alak, tsaka if ever uminom ako, magkaka rashes ako.

Nagising ako nang narinig kong nagbukas ang pintuan.. Nakita ko yung doctor kaya pinikit ko agad yung mga mata ko. Ayaw ko nang magpa check up. No more tests, please.. Wag din sana akong kuhanan ulit ng dugo. Masakit eh.

"Mr. and Mrs. Dominguez, we already have some of the test results.. And unfortunately, we have a bad news." Narinig ko palang ang bad news, napahawak na ako ng mahigpit sa kumot ko. I think, I know where this is going.

Alam kong tinitignan ako ngayon ni Mama at Papa paminsan minsan, habang naguusap sila ng doctor..

"We need to find her a donor. Kailangan mapalitan ang puso niya as soon as possible." Dahil sa narinig ko, parang kinukurot ang puso ko. Maghanap ng heart donor? Bakit? Para saan pa? Dahil ba mahina ang puso ko kaya kailangan palitan?

"What are the possibilities that could happen if ever ma delayed or hindi kami makahanap ng heart donor?" Dinig kong tanong ni Papa..

"Sorry to say, pero baka hindi niya kayanin. Nag collapsed siya, because of she was over fatigued. And somehow she was too upset or depressed, and had so many mixed emotions, which triggered her heart. Nanghina ang heart niya and thats when her condition affected her. Her heart is getting weaker. At pag hindi natin napalitan agad, she might not survive." Sh*t.. Naiiyak ako. Sa lahat nang naririnig ko, para talagang gumuguho na ang mundo ko. Am I really going to die?

"We all know that, our hearts are the one that pumps blood throughout our whole body. And without our heart nor the blood flowing through us, we would all be dead. We won't be able to survive... In her case, her heart is close to giving up. She might get another attack, which can put her into a coma. We need to give her another heart hanggang kaya pa niya." Aisssh! Why do I have to be so weak? Di ko gets. Ayaw ko pang mawala. Ayaw ko pang mamatay.

"Doc.. Can we talk about this outside?" Tanong naman ni Mama kay Doc. She probably know that I'm awake, kaya ayaw niyang marinig ko pa ang usapan nila.

Fvck! Bakit ba ganito?

Pagkalabas nila, hindi ko na napigilan maiyak.. Paano ako makaka survive? Paano kami makakahanap ng heart donor? Sino naman ang papayag na ibigay ang puso nila para sa ibang tao? Sino ang willing mag sacrifice para lang mabuhay ang iba?

Kahit anong pagpupunas ang ginawa ko, ayaw pa din huminto sa pagtulo ang mga luha ko. Walang katapusan na luha.

Biglang bumakas naman ang pintuan at bumungad sakin ang mukha ni Zac..

Andito na siya?

"Zac..." Tawag ko sakanya. Sh*t. Nanghihina ako.. Nahihirapan akong huminga.

Inhale... Exhale...

"Shh.. Tahan na. What happened?" Lumapit siya sakin at pinunasan niya ang mga luha sa pisngi ko. Pagkatapos nun ay yinakap niya ako.. "Stop crying, thats bad for you."

"I'm going to die.." Pabulong kong sinabi sakanya. Kumalas siya sa yakap niya at tinignan niya ako sa mata. Ang seryoso niya.

"Hindi ka mamatay. I won't let that happen. I'll do everything basta wag ka lang mawawala. Don't cry..." Anong ibig niyang sabihin? Wait...

"Zachary Sy Gomez, don't you dare donate your heart, just for me. You get that?" Sinamaan ko pa siya ng tingin. Hindi ko kakayanin na mawawala siya dahil sakin.