Maya's POVDahil nakokonsensya ako sa narinig ko, hindi ko na siya naiwan.
"Lakas mong mangonsensya." Komento ko sakanya pero di lang niya pinansin.
Uhh, ano na kayang gagawin ko dito sa lalaking to.
"Maglalasing, di naman pala kaya." Pabulong kong sabi kase baka marinig niya
"Why do you even care?" Ah pataaay. Narinig niyaa..
"Wag kang english english diyan.. Nasa Pinas ka wuy!" At binatukan ko siya
"Shut the fvck up." Malamig na sabi niya
"Oy, ang kapal mo.. Tinutulungan na nga lang kita, ikaw pa itong galit.." Pangsesermon ko. Nakakaasar kase eh.. Ikaw na nga etong tumutulong, ikaw pa ang minumura at sinusungitan.
"Bakit andito ka ba? Sino bang nagsabing pumunta ka dito?" Pagtatanong niya.. Wow! Wala man lang 'thank you kase andito ka..'
"Uh... Ano, narinig ko lang kase na hindi ka pumasok. Eh, may class activity yung Secretary at Treasurer. Sila ang assigned na maghanap na place for field trip next week." Pagpapalusot ko.. Di ko nanan masabi na si Jenny ang dahilan. Para sabihin na inaano ko lang siya.
"And so?" Wow! Daig pa nito ang babaeng meron ah.. Ang sunget. Toda max! Tsk.
"Last time I checked, you're the treasurer." Nakss! Napa-english ako ng walang sa oras.
Kailangan ko ng tissue! Nosebleed ako.. Shet.
"Are you my stalker? Well, if you are. I don't give a fvck, so you may leave." At tumayo siya sa kinauupuan niya pero natumba siya..
Walanghiya naman tong g@gO! Paano kaya nakatiis si Jen dito. Ang sunget. Ang sama. Tapos assuming pa!
"Tara na! Ibibili kita ng kape, para mahimasmasan ka.. Pero FYI, you are NOT my type, and will never be." Talagang diniin ko yung NOT.. Kase naman eh, assumingero at feelingero!
Like duuuh! Not my type.
Kahit sabihin na wag magsalita ng tapos.. Well, too bad! Tinatapos ko na, kahit wala pa lang!
Wala naman siyang choice, kaya kinaladkad ko nalang siya palabas at sinakay sa sasakyan ko.
Sa Starbucks nalang.. Im craving for a frapp din eh.
Kaso, may topak ang taong ito, kase bigla ba namang pinatay ang mP3 ko.. Naka speaker pa eh, tapos feel na feel ko pa yung kanta.
Yung kay Bruno Mars! Ang title pa nga Count On Me.
Pero since gustong gusto ko yung kanta, pinlay ko ulit..
"You can count on me...
Like one, two, three..
I'll be there.
Cause I know when I need you,
I can count on you,
Like four, three, two..
You'll be there.
Cause thats what friends are supposed to do,
Ooooh yeaaa...
Oooooohh ooooohhh.
Yeah... Yeah... Yeaaah.."
BINABASA MO ANG
What It Takes To Believe In Forever
Teen FictionThey say... Forever doesn't exist. And its foolish to believe in it. Because everything that has a beginning has an end. I once read that forever was just a word and it is not real. So now I'm wondering... What does it take to believe in forever?