12 - Say last words

39 7 4
                                    

But what I didn't know is that
Im the man of his nightmares.

Even when he's alone
Even when Im gone
He wants my blood.





-Melody of a murder (Scarlett Rose)









"မတွေ့ရတာကြာပြီနော် အလှလေး"

သူက တိတ်တဆိတ် ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ ထိုလီဂျဲနိုက တွေ့ကရာလူတိုင်းကို အလှလေးဟု ခေါ်လေ့ရှိပုံရသည်။

နာဂျဲယ်မင်က နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ အသံမထွက်မိအောင် လျှာကိုက်ထားသည်။ သောက်ကျိုးနည်း အခြေအနေကြီးမှာ သူ့တည်ရှိမှုကို ရှာတွေ့ခံရပါက ဘယ်လိုတောင် ပြသနာများလိမ့်မလဲ သူသိနေသည်။ ထို့ကြောင့် အာရုံခံစားမှုကို အစွန်းထိသုံးပြီး လေသံမထွက်ရအောင် ဝင်သက်ထွက်သက်များအား ထိန်းညှိနေရသည်။ ဗီရိုတံခါး အပြင်ဘက်တွင် သူနဲ့ကျောချင်းကပ်လျက် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိနေပြီး ထိုအမျိုးသမီးရဲ့ ပခုံးကိုကျော်၍ လီဂျဲနိုရဲ့က စကားတီးတိုးပြောနေသည်။

"နောင်တရနေပြီလား? မင်း​ခြေထောက်နဲ့မင်း ကိုယ့်အခန်းထဲဝင်လာတာနော်"

ဗီရိုရဲ့အမြင့်က လူတစ်ကိုယ်စာ ခါးကိုင်း၍ရပ်နိုင်ပြီး အလျားသိပ်မကျယ်။ အောက်ပိုင်းတွင် လေဝင်ပေါက်ကဲ့သို့ တစ်ပေခန့်ကွဲကြောင်းများ ဖော်ထားသည်။ ထိုအပေါက်မှတစ်ဆင့် အပြင်ဘက်က လူနှစ်ယောက်ရဲ့ ခြေထောက်များကို မြင်နေရသည်။ လီဂျဲနိုက ဆက်ပြောသည်။

"ထားပါတော့ ကိုယ်စိတ်မရှိပါဘူး... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်မင်းနဲ့ နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ရတာပဲကို"

ဂျဲယ်မင်က မျက်လုံးကိုမှိတ်၍ တစ်မှတစ်ထောင်အထိ ရေတွက်နေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ထိုနှစ်ယောက်ရဲ့ခြေလှမ်းများ ရွေ့သွားကြပြီး တစ်စုံတစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲချသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မိနစ်ပိုင်းပင်မကြာ လီဂျဲနိုက အခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။ ထွက်သွားသူက လီဂျဲနိုမှန်း သိရခြင်းမှာ သူတံခါးမဖွင့်ခင် အခန်းတွင်းမှလူကို နှုတ်ဆက်သွားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

"ဘိုင်ဘိုင်း... အလှလေး"

ထို့နောက် တံခါးပြန်ပိတ်သွားသည်။

Darling! [norenmin]Where stories live. Discover now